De Treinreis

De kinderen lieten ons lekker uitslapen tot 08.00, heerlijk!
Vanavond om 19.00 moeten we de trein hebben naar Mombasa. Ada had ons gisteren avond met de verjaardag van Clay de tickets al gegeven.
Maar eerst hadden we vanmorgen een afspraak met Hanneke bij de Nakumatt Junction, bij de Java, gezellig.
Hanneke adopteert voor de tweede keer uit Kenia en zij had net als ons het thuiskom gevoel toen ze hier weer aankwamen. Verder hadden we vanaf 09.30 een afspraak met Fimke en Jaap een ander adoptiestel waarvoor we hagelslag e.d. hadden meegenomen vanuit Nederland.
Al met al was het kletsen heel gezellig.
Om 12.00 thuis gekomen hebben we snel de kids in bed gestopt en hebben wij lekker gerelaxt.
Om 15.00 hadden we afgesproken met Hilda, we kennen haar nog van onze adoptietijd.
Omdat de kids al op tijd weer wakker werden gingen we wat vroeger op weg naar Hilda, maar daar aan de poort aangekomen werd er niet open gedaan, gebeld met de telefoon, niet opgenomen. Dan maar eerst even boodschappen doen bij de Nakumatt en nog eens proberen, ook deze keer werd er niet open gedaan. Dan maar weer terug naar huis (van Leo en Anneke).
Toen we bijna thuis waren werd er gebeld, het was Hilda. Ze had ons zien wegrijden, maar had geen credits meer op de telefoon om snel te reageren. Omdat we niet zo heel veel tijd meer hadden hebben we maar afgesproken dat we langs komen als we weer terug zijn van vakantie in Mombasa.

Toen inpakken voor Mombasa:
Om het onszelf makkelijk te maken hadden we afgesproken dat we beide maar 1 koffer zouden mee nemen. Brendie deelde de koffer met Clay en Nicole met Alice.
De trein zou vertrekken om 19.00 en omdat het vanaf 17.00 spitsuur is in Nairobi vertrokken we al om 18.30 al richting station met een chauffeur van Leo.
En inderdaad, het eerste eindje ging vrij snel maar daarna kwamen we hopeloos vast te staan. Uiteindelijk viel ook dat mee, het treinstation was vlakbij en om 18.00 arriveerde we al op het station.
Mooi op tijd om de juiste wagon te zoeken, eerst moesten we ons nog melden bij een loket die ons de ticket gaf waar de juiste wagon en unit op stond, helemaal achteraan vertelde ze Nicole nog.
Het was een hele lange trein en achteraan was nog heel ver met 2 koffer en 2 kleine kinderen. De nummers van de wagons leken in de verste verte niet op het nummer van de wagon die wij moesten hebben, toch nog maar even door lopen tot het einde, tijd zat (toch??).
En ja hoor ineens, daar was de juiste wagon, nu nog naar binnen.
Toen we in wilde stappen werden we vriendelijk geholpen door een heer die net in de opening stond, je moet je voorstellen dat je eerst een meter omhoog moet klimmen voordat je de wagon in kan. “Zal ik even helpen”: vroeg hij vriendelijk. Even keken we verbaast elkaar aan, dat was toevallig, een Nederlander.
Later bleek dat we tussen een heel reisgezelschap waren beland die net 3 weken waren toeren door Kenia en Tanzania. Heel gezellig, zo hadden wij en de kinderen wat aanspraak.
De reisleider legde ons uit hoe alles werkte in de trein en dat wij de eerste sitting met het eten hadden. Onze spullen van waarde mochten we zolang wel bij hem neerleggen.
Na ons geïnstalleerd te hebben in de trein zijn we nog even het perron opgegaan om wat te drinken, verder hebben we wat gekletst met een paar lui van de reisgroep die een leuke reis achter de boeg hadden en die nu nog 3 dagen naar Mombasa gingen om uit te rusten en daarna op naar huis.
Wij hebben gelukkig nog 2 weken Kenia voor de boeg, heerlijk!!

De trein zou om 19.00 vertrekken, om 19.15 vertrok ie eindelijk, “Op naar Mombasa”.
Na en uur kwam er iemand langs met een triangel, etenstijd!
Na onze spullen gedropt te hebben bij de reisleider zijn we op weg gegaan naar de etenswagon, dat viel nog niet mee.
Smalle paadjes en een hobbelige wagon. Daar eindelijk aangekomen kregen we een plek aangewezen en kon het eten beginnen. Ze kwamen eerst met soep, het was champignon soep, althans het moest er voor door gaan. Later mochten we kiezen kip of beef en daarbij aardappels of rijst. Het was te eten maar meer ook niet, maar eigenlijk hadden we ook niet anders verwacht.
Het duurde wel even voordat we wat te drinken kregen, het eten was al bijna ten einde toen ze eindelijk bij ons kwamen.

Toen we terug kwamen in de coupe bleken onze bedden opgemaakt. We hadden al besloten dat de kinderen bij elkaar op 1 bed moesten, dat leek ons iets veiliger.
Maar zover was het nog niet, de kinderen waren hun energie nog lang niet kwijt en gingen gezellig buurten bij het reisgezelschap, waar ze vrolijk ontvangen werden.
Na verloop van tijd vonden we het welletjes geworden, en hebben we ze naar binnen geroepen, slaaptijd! Snel tandenpoetsen, wassen en…. Naar bed!
Zelf nog even samen wat gedronken en daarna was het ook voor ons bedtijd.
Lekker in ons bed gekropen, Brendie in het bovenbed en Nicole onder bij de kinderen.

De trein stopte vaak voor heel even, waarna hij al snel weer optrok. Het bleek dat de trein onderweg stopte om lokale bevolking eruit te laten, Sorry zeiden ze telkens als ze langs onze wagon liepen.

Om 06.00 ’s morgens was Nicole al weer wakker, nog lekker naar buiten gekeken naar de natuur van Kenia.
Na een kwartiertje werd ook Clay wakker waarna we saampjes nog lekker een half uurtje naar buiten hebben gekeken voordat de rest wakker werd.
Na het wakker worden met zijn allen tanden poetsen, wassen en aankleden.
De kinderen hadden al gauw de weg naar het reisgezelschap al weer gevonden en vermaakten zich daar opperbest.
1 Van de mensen begon “Who the fuck is Alice” te zingen waarop Álice riep: “Nee, Álice !!!”

Al gauw kwam er weer iemand langs met een triangel die het ontbijt aankondigde. Onze spullen weer bij de reisleider gedumpt en op naar het ontbijt met zijn viertjes.
Eenmaal gesetteld kwam het ontbijt al gauw. Het was witte bonen in tomatensaus, een worstje, gebakken ei en een broodje. Op tafel kwam de boter te staan samen met de jam.
Op zich goed genoeg voor een treinreis, maar niet een maal wat we elke dag voorgeschoteld willen krijgen.

Het was ons ondertussen al opgevallen dat de trein stil was gaan staan tijdens het ontbijt, dat zouden ze toch niet speciaal voor het ontbijt doen?
Het bleek dus uiteindelijk van wel, want na de tweede eet sessie begon de trein weer te rijden, dit betekende een vertraging van 2,5 uur.
Het werd ondertussen steeds warmer en benauwder in de trein en zo rond 11.00 wat de warmte bijna niet meer te harden. De kinderen vermaakten zich echter opperbest, ze kregen snoep en koekjes van de mensen van het reisgezelschap en vonden dus alles best.

Wat waren we blij toen we Mombasa inreden, het zou nu niet lang meer duren.
We reden langs de vuilnisbelt van Mombasa waar veel Knianen aan het werk waren, ze zochten oa blik en plastic flessen die ze dan weer konden verkopen voor weinig. Wel stond de lokale bevolking de hele treinreis vrolijk te zwaaien naar de trein.
Om 12.35 stopte de trein eindelijk op het treinstation van Mombasa en konden we uitstappen, wat heerlijk !! De treinreis was 1 keer leuk om mee te maken, maar volgende keer wordt het wel weer het vliegtuig.

Wat we toen niet wisten en nu wel was dat het ergste gedeelte van de trip nog moest komen:
Al snel werden we aangesproken door een taxichauffeur of we een taxi wilden, natuurlijk vroeg hij eerst de hoofdprijs, maar na wat onderhandelen zakte hij al gauw.
Gelukkig had hij een stationwagen zo bleek later zodat alle spullen er gemakkelijk in konden.
De kinderen waren ondertussen door vermoeidheid en slaapgebrek wel heel vervelend aan het worden, niets was goed en vooral Clay wilde alles wat niet kon.
Mombasa ligt op een eiland, als je dus naar de stranden wilt van rondom Mombasa moet je altijd met de pont.
Voor de pont die ons over moest brengen stond een rij van dik een half uur, pff en dat in de snoeiende hitte van Mombasa zonder airco. We zaten alleen maar in de auto, maar onze kleren waren drijfnat.
Gelukkig vielen de kinderen al gauw in slaap waardoor het al aardig rustiger werd in de auto.

De rit naar ons hotel duurde dik een uur, wanneer we reden en de ramen waren los was het nog wel te harden.
Om 14.00 kwamen we eindelijk zwaar vermoeid aan bij het hotel wat ons waarschijnlijk ook wel was aan te zien. Het personeel was echter heel erg zorgzaam, al keken ze wel raar op dat we met 2 donkere kindjes aan kwamen.
Na de koffers te hebben geïnstalleerd hebben we meteen onze zwemkleding aangetrokken en zijn we met ons viertjes het zwembad ingeplumd, wat heerlijk kan dat zijn!!!!

Brendie en Nicole