Nieuw huis

Zaterdag was het zover, het was de dag van de verhuizing.
Dat betekende vrijdag al veel inpakken, gelukkig was Karen er zodat die de kinderen kon afleiden en Nicole kon inpakken. Brendie was op de bouw bij Celine en Wout.
Zaterdag om 11.00 zou Dominic er zijn met het busje van Family TV. Dominic kennen jullie nog wel, hij reed ons steeds toen we nog bij Anneke en Leo woonde.
S’Morgens de rest ingepakt, zoals de keukenspullen en de badkamer. Ook het appartement nog even snel (voor het oog) schoongemaakt.
11.00 Dominic is er niet, 11.10 toch maar even bellen waar hij bleef.
Okey 10 minuten zei Dominic. Die kennen we hier, normale minuten of Keniaanse minuten. De Keniaanse minuten duren namelijk 3 keer zo lang.
11.30, daar kwam het busje de poort door rijden, gelukkig.
Onze agenten waren er ook, om afscheid te nemen, want in Hurlingham waar we nu gaan wonen, komen ze niet zo vaak (ze kwamen namelijk wel eens binnen vallen om een biertje te drinken). Terwijl wij aan het inladen waren werden de (toekomstige) bewoners al weer rond geleid in ons appartement, het zal dus niet lang leeg staan.
Toen we begonnen met inpakken hoopte dat alles nog in de 4 koffers paste die we op de heenweg hadden mee genomen hier heen, maar het bleek bij lange na niet meer te passen. Wat een spullen hadden we in die 3 maanden op onszelf verzameld en dan nog na te gaan dat we ook al een koffer vol aan Joke mee terug hadden gegeven. Dat wordt nog eens goed sorteren op wat we echt hier nodig hebben en dan de rest aan Nicole’s familie mee terug geven.
Na alles in het busje te hebben geladen moesten wij met zijn allen er nog in. Karen was er ook bij om de kinderen bezig te houden zodat wij de handen vrij hadden.
Nicole, Dominic, Karen en de kinderen voorin en Brendie bij de spulletjes achterin, daar gingen we uitgezwaaid door de buurtkindertjes (die het niet leuk vonden dat Clay en Alice weg gingen), de agenten en de guard. Op naar Hurlingham.

Bij het nieuwe huis was Karen helemaal verrukt over het huis, wat een mooi huis, wat een geweldige tuin en wat een rust. Geweldig vond ze het (en is het ook). Je merkt hier niets van de drukke weg die voor de compound loopt.
Alles geïnstalleerd en boodschappen gaan doen met Dominic, we hadden nu tenslotte het busje nog en konden daar nu nog gebruik van maken. Karen bleef achter met de kinderen.
Gauw boodschapjes gedaan bij de Uchumi (concurrent van Nakumatt) en vlug naar huis, daar was Karen al bezig onze spullen uit te pakken en de keuken in te ruimen. De kinderen speelden al in de tuin, geweldig vonden ze het, luid gillend liepen ze elkaar achterna.
De tv hier is helemaal pet, je kunt bijna geen kanaal ontvangen omdat er geen aansluiting is voor tv en we alles met de antenne van de tv zelf moeten ontvangen, veel sneeuw dus op tv. Wel staat hier een dvd speler. En….. gelukkig hebben onze vrienden in Nederland de “Ter Veentjes” een deel van hun collectie Dvd’s aan ons uitgeleend. Dat betekend dat we op dit moment ongeveer 50 films hebben om te kijken en dat we ons niet vervelen s’avonds. Nog bedankt Karin en Sandra.

Zondag bij Anneke en Leo geweest voor de BBQ. Ook moest Brendie hun badkamer en keuken bekijken. Ook zij gaan namelijk verbouwen en jullie mogen raden wie dat allemaal mag gaan begeleiden, ja Brendie dus.
Hij is er dus druk mee, maar we zijn al lang blij dat we wat terug kunnen doen voor die maand dat we daar gewoond hebben. Als Nicole haar familie weer is vertrokken naar Nederland gaat Brendie bij de familie Slingerland (Anneke en Leo) beginnen.

Als we wilden zouden we hier zo voor ons zelf kunnen beginnen, er is schijnbaar behoefte hier aan goede vaklui die kwaliteit afleveren en de afspraken na komen. We zouden het eens kunnen bekijken.

Maandag werd Brendie weer opgehaald door de taxi om bij Celine en Woud te werken op de bouw. Woensdag is zijn laatste dag daar.
Nicole blijft namelijk elke dag achter met Clay en Alice. Hoewel het schatten van kinderen zijn, zijn het ook 2 donderstenen die op dit moment alles juist niet willen wat jij wel wil. Alle antwoorden zijn dus “nee”.
Kom hier: “nee”. Wil je eten?: “nee”. Drinken?: “nee”. En ga zo maar verder.
Clay begint (eindelijk) een beetje te praten, vooral de woorden met een “K” zijn populair bij hem. Zo noemt hij drinken “krinken” en melk heet “mellukkk”.
Alice houdt het nog even bij AAP, iedereen is aap.
We zijn ze nu Opa aan het leren, dat gaat aardig al snappen ze nog niet wat dat is. Daar komen ze zondag wel achter.

Christina en Erik hebbeen ons gesponsord met de site en wat ruimte voor film en foto’s gekocht zodat we er weer filmpjes op kunnen zetten., zussie bedankt !! En tot Zondag!!

Brendie en Nicole