Lijkt alsof we niet weg zijn geweest

Op 24 januari zullen we een maand thuis zijn.
Het lijkt al wel weer veel langer.
Brendie is alweer volop aan het werk en Nicole gaat 1 februari beginnen met werken.
Nicole gaat dan 3 dagen per week werken en Brendie zal op de maandag vrij zijn om op de kinderen te passen.

Er is alweer zoveel gebeurt hier.
Nicole is zaterdag met de bus naar de stad gegaan om te shoppen.
Wat een verschil met de bus in Nairobi was dit.
Hier in Nederland zit je 2 aan 2 met een pad ertussen.
In Nairobi zit je 3 aan 3 of 4 aan 2 met een pad ertussen, beetje krap dus.
Nicole ging naast iemand zitten die haar een beetje raar aan keek, er waren toch nog vrije stoelen genoeg achter in de bus? Tja, in Nairobi plofte we neer op de eerste plek die we zagen, de bus was vaak al bijna vol daar. Even wennen dus nog hier.
Wel viel het haar op dat ze ondanks ze naast iemand zat ze toch wel vrij ruim zat. In Nairobi kon je vaak de benen niet kwijt en hier was ruimte zat.

Tevens moeten we weer even aan de Nederlandse tv wennen, wat hebben we toch veel kanalen hier. Bij interviews in het Engels lezen we vaak niet eens de vertaling, maar luisteren we juist naar het interview (onbewust).

Vanmiddag belde Leo en Anneke vanuit Kenia. Wat een verassing en wat missen we hen toch!!
Ook Ada was bij hen.
Het was heerlijk om hun stem weer te horen en te horen dat het goed met ze gaat.
We vertelden ze dat de kinderen nog steeds om John en Nic(Dominic) vroegen, dit zijn de chauffeurs van respectievelijk Ada en Anneke. Daar moesten ze wel om lachen want Dominic had net gisteren de auto van Anneke in elkaar gereden.
Minder was het om te horen dat ze vanmiddag lekker gezwommen hadden en dat ze nu weer aan het BBQ-en waren. En dat terwijl het hier met bakken uit de lucht komt, beetje jaloers zijn we wel op hen (beetje????)
Leo vroeg nog wanneer Brendie weer kwam om het terras om het zwembad opnieuw te leggen, “De tickets zijn nu maar € 599 “ vertelde hij ons. Tja, een dergelijke opmerking maakt bij ons wel weer wat los en de twijfel slaat weer toe over het verhuizen naar Nairobi.
Eerst de kinderen Nederlands maken en dan kijken we verder !!!

Verder worden we hier nog steeds veel nagekeken door de Nederlanders, maar ook vaak horen we als we langslopen: “Ohh, wat schattig”.
Dat laatste is wel leuk om te horen, want ze kunnen inderdaad heel schattig zijn, maar ondertussen zijn ze allebei ook heel druk. We hebben geen kindertjes toegewezen gekregen die rustig zijn. Beide zijn ze luid en duidelijk aanwezig, en gelukkig maken ze dat heel vaak goed met een lekkere knuffel en een dikke kus!
Vaak hebben we ook aanspraak van moeders waarvan hun kinderen ook hebben geadopteerd, vaak horen we Ethiopië. Nicole had pas woorden met een moeder die beweerde dat we onze kids niet tegelijk hadden geadopteerd, dat kon volgens haar niet. Nicole heeft de discussie maar niet afgemaakt en heeft de moeder maar gelijk gegeven. Sommige mensen weten het altijd beter.
Brendie en Nicole