TROTSE PA

Verplicht van Nicole moest ik ook maar eens wat schrijven.
Maar waar moet ik dan beginnen? Het meeste heeft Nicole al geschreven.
Maar wat ze nog niet heeft geschreven is dat ik nog steeds niet kan wennen aan de poepluiers! Ik vind dat zo vies.
Luiers afdoen lukt al aardig en dan zet ik ze mat een sneltreinvaart op de pot.
Laatst met Alice was ik helaas net niet snel genoeg met op de pot zetten, ze pieste zo over mijn blote voeten heen en een ieder die mij een beetje kent weet dat dat niet iets is waar ik goed tegen kan. Ik ben ook gelijk onder de douche gestapt.
In het weeshuis had ik Clay een keer lekker op mijn armen terwijl ie aan de dunne was, de poep ging langs de luier, zo op mijn jasje, door mijn jasje, door mijn shirt zo op mijn arm.
Ik heb mijn arm wel meteen gewassen, maar die geur….. Tja die geur … die blijft hangen.
Natuurlijk kon ik daar niet mijn trui uit doen en moesten we ook nog eens een kwartier in de auto naar huis, ik had het niet meer en hield mijn arm buiten de auto tijdens rijden om maar niet over mijn nek te gaan. Ook deze keer wist ik niet hoe snel ik onder de douche moest komen.
Maar…….. het vaderschap heeft toch ook de super leuke kanten. De kinderen zijn dol zijn op de groene blikjes(net als pa)zie foto. En het ravotten van hen in bad is ook geweldig om te zien. Wat kan je dan trots zijn op je kind!!
We gaan morgen weer op huizen jacht. Hebben al een hele mooie gezien maar wat je moet betalen vind ik belachelijk!!!!!! We zitten in Afrika en dan tegen de 1000euro betalen wel erg hoor!
Nou ik vind het genoeg zo ff!

Groetjes van een trotse papa