Masai markt

Vandaag zouden we met Hilda meerijden naar de Masai markt in Livington, dit is een wijk in Nairobi die voor ons moeilijk te bereiken is met de bus en matatu. Je moet namelijk een paar keer overstappen en als je de nummers van de bussen niet precies weet en je niet weet waar je eruit moet wordt dat lastig. Ze zou ons om 08.00 ophalen.

Om 06.00 ging de wekker, Gaaap. We hebben de snooseknop nog een paar keer ingedrukt op de telefoonwekker en ons ook nog een paar keer heerlijk omgedraaid totdat we tot de werkelijkheid kwamen en dat we er toch echt uit moesten, want voordat we weg wilden moesten die kleine hummels ook aangekleed en gevoed worden.
Toch maar snel opgestaan, gedoucht en het hele ritueel voordat we de kinderen wakker wilden maken. Omdat de kinderen normaal op dit tijdstip nog slapen maakte we heel zachtjes de deur van de kinderkamer open, we werden echter begroet door Clay en Alice die al rechtop in hun bed zaten en ons aankeken met een blik van wat doen jullie hier zo vroeg? Gelukkig werden ze er niet minder vrolijk door en moesten we meteen knuffelen en kusjes geven. Wel was het raar voor ze dat ze niet even bij ons op bed mochten, Jaha pappa en mamma hadden de snoose knop ietsjes te vaak ingedrukt en hadden nu een beetje haast.
Snel pap gemaakt, Clay en Alice te eten gegeven en ze op de potty's gezet.
Toen kwam ineens Brendie met de telefoon aan lopen, Hilda had gebeld, we zouden toch niet voor niets zo vroeg zijn opgestaan???
Gauw terug gebeld en ja hoor, Hilda was ziek en zo klonk ze ook, we gingen niet weg, balen natuurlijk, maar niets aan te doen, ziek is ziek. Het was inmiddels 07.30 dus terug naar bed was geen optie.
Om 08.30 zijn we boodschappen gaan doen en daarna hebben we Chantal en Hugo gebeld. Chantal en Hugo zijn hier voor de adoptie van hun zoon Baraka die nu 1 jaar en 3 maanden is, een schattig knulletje. Chantal en Hugo zijn 1 dag later als ons in Nairobi gearriveerd.
We hebben met hen afgesproken bij hun appartement om 11.00. Gauw Francis de Taxi chauffeur gebeld of hij ons wilde halen om 10.30.
Met Francis naar hun appartement gereden. Chantal en Hugo hebben een prachtig appartement, heel ruim opgezet met een ruim balkon met uitzicht op een grasveld en zwembad. Om jaloers op te zijn. Goed gevonden van ze.
Chantal en Hugo gaan waarschijnlijk met ons mee naar Komotobo, ook om het echte leven van de Kenianen te ontdekken. Clay had vandaag weer een bui dat hij alleen zijn eigen zin wilde doen en vooral niet wilde luisteren wat pappa en mamma te vertellen hadden. Het werd dus een bezoek met een aanwezige Clay en een wat rustiger Alice.
S’middag wanneer we thuis kwamen hebben we Clay en Alice meteen in bed gelegd om te gaan slapen, na 45 minuten kwam het eerste geluid alweer uit hun slaapkamer. Mevrouw en meneer vonden dat ze genoeg geslapen hadden en wilden dat ook aan ons goed duidelijk maken, dat is ze gelukt dus.
Na het slapen is Nicole met Alice nog wat boodschapjes wezen doen terwijl Brendie met Clay thuis bleef, eventjes een mannenuurtje en een vrouwenuurtje, heerlijk.
Na de boodschappen nog buiten gespeeld met de buurtkinderen en achter taxi’s aangebeld voor de rit naar Komotobo.
We wilden op het gras vlak naast ons eigen appartement spelen met de kinderen, helaas kon dat niet (meestal niet) kijk maar naar de foto’s, zo ziet het grasveld er 5 dagen per week uit. Dan maar gewoon op de straat voetballen.
Daarna kwam de dagelijkse sleur, haha( nee hoor nog niet). Eten, potty, bad, bed, slapen voor de kinderen. En daarna voor ons: eten, koffie, tv, wijntje/biertje, bed, slapen.

Groeten Brendie en Nicole.