Voetbal leeft hier

Vandaag 2 verhalen, één van Brendie en één van Nicole.Beetje verwarrend maar wel leuk.

Vanmorgen met zijn allen weer naar het winkelcentrum geweest om daar boodschappen te doen en ff te kijken naar een korte werkbroek voor als we naar Komotobo toe gaan. Als het aan ons ligt vertrekken we morgen al . We willen nu ook wel eens het echte leven in Kenia zien.
Nu ik het toch over Komotobo heb, ik ga daar werken op het dak van een school voor dove kinderen.
Deze kinderen zijn helemaal verzot op voetballen, ze maken daar zelfs hun eigen voetballen. Ja, gewoon veel karton opvouwen en rond maken, touw er om heen spannen en je hebt een bal.

Maar nu had ik ook weer eens idee laat ik eens met iemand van mijn voetbal club (HTCzwolle) mailen of ze nog oude ballen hebben en eventueel wat shirts. Sokken is nog niet eens nodig wat ze voetballen allemaal op hun blote voeten.
Ik hoop dat mijn club hier wat meedoet. Al zal elk elftal maar 1 bal afstaan dan hebben de kinderen heel lang veel plezier! Maar ook andere verenigingen en eigenlijk iedereen kan via ons ballen, voetbalkleding, enz aan Komotobo sponseren.
Nu, nu vragen jullie je af, hoe komt dat hier in Kenia? Nou ja, mijn zus Joke en Dick komen in oktober, die zouden het eventueel mee kunnen nemen. Ze mogen pp 46 kg mee hier naar toe nemen.

Maar nu over de voetbal, we kwamen dus weer thuis van de shoppen zag ik een gemiste oproep van Jelle, direct terug gebeld natuurlijk. Hij zou samen met Hugo naar de voetbal en vroeg of ik nog mee wilde. Ik wilde natuurlijk wel mee, maar had geen kaartje! Dan maar bij het stadion kopen, bij ons hebben ze toch ook een zwarte markt!
Okey, direct Francis gebeld, onze taxichauffeur, om zo snel mogelijk te komen, want ik had haast! Nog geen 10 min later stonden er 2 taxi’s, waarom? Ja, de ene collega verveelde zich en wilde mij ook eens rijden. Snap het niet, want hier geef ik toch geen fooi! Dus op naar Jelle en door naar Hugo en hup op weg naar het stadion met hun taxichauffeur.
Wat normaal een rit is van 30 minuten werd nu dus 1 uur en 30 minuten. Pech met de taxi.
De twee baan weg gebruiken ze hier trouwens ook gewoon als vier baan weg zie foto!

Even later, ja hoor, staat de taxi echt stil en ook nog eens voor een politie agent.
We konden niet verder en dachten al, daar gaat onze wedstrijd.
Maar nee hoor, alles uitgelegd aan oom agent en oom agent hield een auto voor ons aan en vertelde deze man dat we naar het stadion moesten. Hup, we konden instappen. Deze man zette ons keurig netjes af bij het stadion en heb ik maar eens een fooitje gegeven, wel 200 ksh.
Maar nu nog een kaartje, zou het uitverkocht zijn? De eerste beste verkoper had kaarten. Ik dacht al ik zal er wel weer flink voor moeten dokken. Maar nee hoor, het is hier nog geen Europa. Ik moest 300 ksh neerleggen en dat is wel 3euro hoor!!!!
En dit voor een interland wedstrijd tussen Kenia-Namibië, uitslag 1-0.

Na de wedstrijd belde de taxichauffeur dat de auto het weer deed en dus Jelle en Hugo thuis gedropt om daarna alleen mij nog af te zetten. En ja hoor, had ik weer, weer pech met de auto! Na een dik uur was ik eindelijk weer thuis en hoefde door de vele pech die we hadden niets te betalen, ook omdat ik zo geduldig was volgens de chauffeur.
Eenmaal thuis heb ik even afgekoeld door een paar biertjes te nuttigen. Hoezo geduldig?
En wat betreft de wedstrijd, dan kan je nog beter naar HTC-2 gaan kijken, haha.

Brendie


Nicole was ondertussen met Clay en Alice achtergebleven in het appartement. De kinderen sliepen nog toe Brendie weg ging.
Op het moment dat Clay uit zijn kamer kwam ging hij op zoek naar zijn pappa, maar die was er niet, dat was raar, dan maar mamma knuffelen de hele middag.
10 minuten later werd ook Alice wakker, Nicole heeft ze toen maar beide op het potty gezet.
Gelukkig waren ze beide in een heel goed humeur en dus heel vrolijk (zie filmpje).
Na pottytime, even wat binnen gespeeld.
Het was prachtig mooi weer, dus is Nicole met de kinderen naar het zwembad bij ons appartement gegaan voor de gezelligheid, de buurtkinderen waren daar ook.
Daar lekker gezeten, de buurtkinderen lette op Alice en Clay wilde alleen maar bij Nicole op schoot. Na een half uurtje heeft Nicole ze bij de rand van het zwem bad gezet zodat ze nog even konden spelen met het water en daarna was het omkleden, warme kleren aan. Dit voordat ze weer een loopneus krijgen en we weer de guardian over ons heen krijgen.
Toen ineens begon Nicole te beseffen dat Brendie wel haar tel nr had maar zij niet die van hem en dat ze ook geen beltegoed op haar prepaid kaart had. Nou dat was even balen, 2 kinderen in huis en dan lopend credit halen voor de telefoon, hoe was dat te organiseren.
Uiteindelijk Alice in de buggy gezet en Clay erachter. Achter op de ene buggy zit een dikke stang, daar kon Clay mooi op staan en als hij zich goed vast hield kon hij precies over Alice heen kijken en kon mamma duwen. Uiteindelijk bleek dit een perfecte oplossing, Clay was helemaal trots dat hij zo mocht staan en mamma was blij dat ze nu door kon lopen met de buggy. Uiteindelijk heeft Clay toch ook nog wel een eindje gelopen omdat niet alle stoepen zoals in NL zijn.
Gered, credit is binnen, nu het telefoonnummer nog, Die was natuurlijk niet te vinden. Je zou zeggen dat die op het kaartje staat waar eerst de sim kaart in zat, nou bij Tell-sell hier niet.
Overal gezocht en uiteindelijk mijn zus in NL om het tel nummer gemaild en gekregen
Toen ik Brendie belde zat hij net in de taxi vanuit het stadion. Pff gelukkig.
Vanavond lekker macaroni gegeten, het was het op één na laatste zakje van Knorr dat we mee hadden genomen vanuit NL. Dus als iemand deze kant op komt, aub nasikruiden e macaronikruiden van knorr meenemen voor ons !!

Nicole

Ps, 15907 pagevieuws, zou het vandaag 16000 worden?