Een weekje vakantie Mombassa

Woensdag 07 oktober zijn we om 06.30 van huis vertrokken om eerst de papieren aan de advocaat af te leveren. Gelukkig vonden we hem al snel in city town en konden we door naar het vliegveld.
Om 07.30 waren we al op het vliegveld. We waren zo vroeg vertrokken omdat we file verwachtten, maar die bleef uit.
Om 08.00 konden pas inchecken bij de balie, een half uur wachten dus, Hmmm niet echt leuk.
Clay was oervervelend en de hele hal wist dat hij op het vliegveld gearriveerd was, luid en duidelijk! Gelukkig kon Brendie hem nog een beetje in bedwang houden met lichtelijk dwang.
Eindelijk het was 08.00 we konden inchecken even rust.
Maar in de vertrekhal begon het opnieuw, we zijn toen maar apart gaan zitten in een hal zodat de kinderen samen luid juichend konden rond rennen zonder dat iemand er last van had.
Tegen de tijd dat we moesten boarden waren ze zo moe dat ze in slaap zijn gevallen. Ze werden weer wakker toen we naar het vliegtuig liepen.
Ze waren wel nieuwsgierig naar die grote auto.
Clay zat bij pappa op schoot naast het raam en vond het allemaal heel interessant, Alice zat bij mamma op schoot en had niet eens in de gaten dat ze in een vliegtuig zat.
Kortom, de vlucht is heel goed gegaan met de kinderen, hier hoeven we ons dus geen zorgen meer om te maken.
In Mombasa aangekomen stond de taxi ons al op te wachten, even nog boodschappen gedaan bij Nakumatt en daar gingen we, op naar ons vakantiehuis op ongeveer een uur rijden.
Eenmaal bij de cottages aangekomen hadden we een cottage met zeezicht, heel mooi uitzicht tussen de bomen door. Omdat het warm was hebben we gelijk de zwemkleren aan gedaan en zijn de zee in gedoken. Clay en Alice nog een beetje angstig met zwembandjes om de arm maar dat ging verder in de week wel over, de laatste dag waren het al echte waterratjes.
S’morgens kwamen vissers langs om vis, calimari, scrimbs en lobster te verkopen.
Daarna kwam de groenteman voor het fruit en de groente.
We hebben de hele week vis gegeten, wel elke dag een ander soort, maar de snapper was toch het lekkerst.
De groenteman had gelukkig veel soorten fruit. Maar hij had maar 1 soort groente, worteltjes.
De kinderen hebben elke dag worteltjes gehad en wij hebben het afgewisseld met fruitsalade. We kunnen geen worteltjes meer zien en die komen er dus de eerste weken ook niet meer in.
Bij de cottages zaten veel apen, daar moest je nog voor op passen, want voordat je het wist zaten ze in je huisje om de bananen weg te jatten, wat dus ook gebeurt is bij ons.
Maandag gingen we een eindje lopen en hadden we de koker met chips op tafel laten staan, we waren nog geen 10 seconde van het huisje verwijderd toen we ineens een hoop lawaai hoorden, de apen hadden onze chipskoker gevonden en zaten heerlijk de chips op te peuzelen. Nicole er toch maar weer heen gelopen, nog voor ze 3 stappen kon zetten zat de aap boven in een boom om daar rustig verder te peuzelen.
Verder hebben we veel plezier gehad met de apen en ze af en toe met de hand gevoerd, wat natuurlijk altijd weer leuk is.
Ook heeft Alice het woordje AAP geleerd, op dit moment heet alles bij haar AAP. Pappa is aap, Clay is aap, een hond is een aap en zelfs de auto's zijn aap. Aleen mamma is nog steeds mamma.

Verder was er een heel mooi en heerlijk strand. S’morgens was er eb en kon je over het rib lopen, heel interessant om te zien, s’middags kwam het water omhoog en was er heerlijk warm water om te zwemmen (s’morgens trouwens ook).
De verkopers op het strand klaagden dat er geen toeristen waren, en dat klopte ook, er was bijna niemand op het strand te bekennen. Ze vertelden dat ze dachten dat dat nog door de rellen in December/Januari kwam en dat de toeristen nog steeds bang waren om naar Kenia op vakantie te gaan.
We hebben ze verteld dat ook in Europa het niet perfect gaat met de economie, net als hier in Kenia en dat veel mensen zo’n dure vakantie simpelweg niet meer kunnen betalen want Kenia is een duur land om met vakantie te gaan.

2 Keer per dag gingen we zwemmen en tussendoor rusten. Ook bij het huisje hadden we het badje klaar gezet zodat de kinderen konden afspoelen na het zwemmen in het zoute water.
Al met al een hele rustige maar gezellige week die we hebben afgesloten met uit eten te gaan bij het restaurant naast het complex (eindelijk rundvlees!!).

Dinsdag belde de advocaat, maar omdat we in Ukanda slecht bereik hadden konden we alleen sms-en. De advocaat meteen een sms gestuurd waarom hij belde, en…………….. JAAAA vrijdag mogen we al naar court (rechtbank) dan is onze eerste zitting.
Zou het dan toch nog lukken, zouden we toch nog voor kerst thuis kunnen zijn??

We kregen ineens een heel dubbel gevoel, we hadden ons erop ingesteld om hier tot februari te moeten zijn en hebben ook hier leuke en interessante mensen ontmoet die we dan ineens moeten achterlaten. Maar we weten al zeker, we komen vaker terug naar dit land.