Een paar dagen op visite bij mijn dochter

Woensdag zijn we met z’n vieren (Erik, Christina, Rolinda en Bert) naar de Masai Mara gegaan over een weg die je geen weg meer kunt noemen. Geen wonder dat de busjes maar 2 of 3 jaar meegaan. Elke morgen vroeg (soms heel vroeg) opstaan om de wilde dieren te zien. Als deze ongemakken werden te niet gedaan door hetgeen we hier zagen. Leeuwen langs de kant van de weg, die niet op of om keken. Ook leeuwen die een zebra hadden gevangen en die ze met z’n allen lekker opaten. De gieren waren op de achtergrond om van het overblijvende een graantje mee te pikken. Verder zagen we cheeta’s, olifanten, hyena’s, wrattenzwijnen, dik diks, struisvogels, diverse soorten gazellen en antilopen, impala’s, giraffen, gnoes, arenden, buffels, krokodillen, nijlpaarden, zebra’s, bavianen, jakhals, maraboes, en arenden. Het was erg imposant om al deze dieren in het wild te zien en soms ook te horen. ’s Nachts sliepen we in tenten. Soms waren ze zo dicht bij en leken ze zo tam dat je ze bijna kon aanraken, maar dat hebben we maar niet gedaan, want het blijven wilde beesten.
Vrijdag weer naar huis over dezelfde hobbelweg, waar we om half drie aankwamen.
’s Avonds hebben we de vele honderden foto’s bekeken die we gemaakt hebben. Gezellig, want bij veel foto’s viel wel wat te vertellen.

Gisteren, 15 november, met z’n allen naar de Masaimarkt geweest. Het ging niet allemaal van een leien dakje. We gingen met de bus. Op een gegeven moment zijn we uitgestapt. Brendie wist de weg! Na een half uurtje gelopen te hebben kwam hij tot de conclusie dat hij het toch verkeerd had. Dan maar vragen. De jonge man stuurde ons links af. Weer een eindje lopen. Toen kwamen tot de ontdekking dat hij rechtsaf had bedoeld. Omdraaien maar weer. Onderweg nog eens gevraagd en ja hoor we waren de goede kant op gelopen. Een eindje verder was dan eindelijk de Masaimarkt.
Je weet niet wat je ziet.
Duizenden houten olifanten, duizenden giraffen, duizenden armbanden enz. enz. Overal werd je aangeschoten door mensen die wat wilden verkopen. Het was voor mij zeer vermoeiend. Bovendien speelde ook de hitte een woordje mee. Oh wat was het warm.
Maar ondanks de hitte ben ik er toch in geslaagd een drietal kippen te kopen. We hebben ook nog een paar presentjes gekocht. Ik zeg alleen niet welke, want dan is het geen verrassing meer.
’s Avonds zijn we naar het Ethiopische restaurant geweest. Daar kregen we een hele grote pannenkoek met allerlei kliekjes uit de Ethiopische keuken. Wel lekker maar soms ook erg scherp, waar ik geen voorstander van ben. In het midden lag een hoopje geitenvlees met nog wat ondefinieerbaar spul. Hier heb ik dus voor eerst in mijn leven geitenvlees gegeten. Toch wel lekker. Na een biertje eerst nog even naar het toilet. Hierin keek je door het open raam naar de gasten van een ander restaurant. Wel leuk, maar ze konden natuurlijk jou ook zien. Dat is ook Kenia moet je maar denken. Na het eten naar huis en daarna nog lang gezellig op de bank zitten praten. Hier kreeg ik ook de mededeling dat ik de volgende dag (zondag) eindelijk uit mocht slapen. Ja, ja tot 10,00 uur, want om 11.00 uur zou de taxi voor de deur staan. Leuk hoor!

Zondag, 16 november.
Zoals reeds hierboven vermeld zou de taxi om 11.00 uur voor de deur staan en die stond er dan ook. Ada (van het reisbureau) had ons uitgenodigd voor een bezoek. Na een half uurtje rijden kwamen we bij haar huis aan. De grote ijzeren poort werd door een bediende opengedaan en Ada stond ons al op te wachten in de deur. Wat een kasteel! Een hele grote woonkamer, een hele grote keuken met Christina de hulp in de huishouding, slaapkamers te over, een grote biljartzaal en natuurlijk een zwembad. Ze had ook kippen en een moestuin, waar niet veel in stond. Na een paar drankjes werd ons een kleine maaltijd voorgeschoteld: kippenvleugeltjes van eigen kippen, worst, kaas en brood. We hebben over allerlei koetjes en kalfjes gepraat wat best gezellig was. Tegen vijf uur de chauffeur gebeld, die ons weer naar huis bracht alwaar ik bovenstaande 2 stukjes heb geschreven.
Bijna vergeten: onderweg nog een koffieplantage gezien en niet alleen gezien maar ook geroken heel veel stinkende auto’s.

Bert van den Bielerd.