Komotobo

Vrijdag vertrokken naar Komotobo.
John haalde ons op met het busje van het reisbureau van Ada.
Om 06.00 wilden we vertrekken, Douglas die met ons mee reed was er al om 05.40 om spullen over te laden in de bus.
Om 06.20 vertrokken we eindelijk.
Na een goede reis kwamen we op tijd in Kisii aan om wat te lunchen, Douglas wist een leuke tent waar het lekker eten was. Wij naar dat tentje.
Beide bestelden we Kip Masala, wat een aanrader was volgens Douglas. We hebben nog nooit bij uit eten hier zulk vies eten gehad, er zat niets geen smaak aan de kip en de patat was zeer vet. Geen succes dus. Het toppunt was dat er een kakkerlak op Douglas zijn t-shirt sprong toen we zaten te eten.
Daarna verder gereisd naar Komotobo waar we om 17.00 aan kwamen en meteen verwelkomd werden door Mary die de volgende 3 dagen voor ons zou koken en schoonmaken.
Zaterdagochtend hebben we de voetbalkleding die vanuit NL was gekomen gegeven aan de leiding van de dovenschool. Ze hebben de tenues verdeeld in tweeën. 2/3 Deel gaat naar de dovenschool en 1/3 deel (WMO) gaat naar een voetbalteam dat mee doet aan belangrijke wedstrijden. Deze jongens hadden nog geen tenue en voetbalden nog in eigen kleding.
Zaterdagmiddag was er een kerst feest voor het weeshuis. Om 13.00 moesten we daar aanwezig zijn. Wij om 13.00 netjes op tijd daar verschenen, bleek er verder nog niemand van de leiding te zijn. Om 13.30 bleek dat de staf niet kwam en zijn we maar naar binnen gegaan.
Daar stond een grote tafel met eten waaronder gebakken geit, Ugali, Scuma, chapatty.
Omdat Douglas het eten later had verwacht hadden we om 12.00 eerst bij het huis gegeten, met als resultaat dat we alle 4 (incl. John) met lange tanden zaten te eten omdat we niets geen honger meer hadden, moeten we de volgende keer toch maar anders doen.
Douglas had als kerstcadeau een glijbaan gekocht voor het weeshuis waar de kinderen gelijk dankbaar gebruik van maakte.
‘s Avonds lekker gegeten van het eten wat Mary voor ons had gemaakt. Om 19.00 was er licht wat 2 uur lang aan zou zijn, maar na 45 minuten doof het licht. Later bleek dat de brandstof voor de aggregaat op was. Om 21.00 maar naar bed gegaan, er was verder niets meer te doen.

Zondag weer op tijd op, Clay was om 07.00 wakker en probeerde iedereen in het huis wakker te schreeuwen. Eruit dus voor ons.
Na een lekker ontbijt hebben we rustig aan gedaan. Brendie is met Douglas overal langs geweest om even te babbelen en Nicole is bij de kinderen gebleven. Nicole heeft een badje gecreëerd voor de kinderen waar ze in konden badderen, het was namelijk zeer warm weer.
Om 11.00 zijn we naar de kerk gegaan om de kerkdienst mee te maken, dit was de tweede keer dat we er waren. Omdat de kinderen in slaap vielen(saai?) hebben we maar ¾ van de dienst mee gemaakt.
‘s Middags zijn we naar Kahanscha geweest om luiers te halen (vergeten mee te nemen). Maar eerst zijn we langs een andere missiepost gereden.
De tijd voor besnijdenis van meisjes is weer aangebroken, deze missiepost vangt meisjes op die zich daar tegen verzetten. De start van de besnijdenissen was vrijdag aangebroken en op zaterdag waren er al 150 meisjes in de missiepost die alleen bestaat uit een terrein waar een kerk op staat en een toiletgebouw. De kinderen slapen allemaal in de kerk op de grond of op de kerkbanken. Dit alles duurt 3 weken. Daarna gaan de kinderen weer naar huis.
Het probleem is meestal niet de ouders die willen dat de meiden besneden worden, maar meer de omgeving er omheen die invloed op de ouders uitoefenen.
Het is heel knap dat de meiden weg lopen van huis omdat ze tegen de besnijdenis zijn. Het betreft meiden van 8 tot 30 jaar. De regering hier neemt geen wet aan tegen de besnijdenis omdat ze de tradities van de verschillende volken respecteren. Dit betekend dat de strijd ertegen nog lang niet gestreden is.
In de kerk hebben deze meiden voor ons gezongen, ze waren blij dat we er waren om steun te betuigen. Sommige van hen hadden zelfs nog nooit een blanke gezien.
Ook Komotobo gaat meiden opvangen, ze verwachten er dit jaar er zo rond de 400 op te vangen tegen 200 vorig jaar. Deze meiden slapen er in de kerk en nu er vakantie is in de doven kinderen opvang.
Samuel vertelde een verhaal van een dochter van een pastor wat zondag echt gebeurt was. Het betreft een dochter van een pastor die niet besneden hoefden te worden van haar ouders. Het betreffende meisje werd ontvoerd door een paar jongens die vonden dat ze wel besneden moest worden. De pastor (vader) wilde ze tegenhouden, maar bij hem werden alle vingers afgehakt. Toen de buren daar achter kwamen hebben ze de jongens overmeesterd en van hen de vingers afgehakt, daardoor is 1 van de ontvoerders overleden.
Zondagmiddag dus boodschapjes gedaan in Kahanscha en daarna door naar Komotobo waar we lekker rustig aan hebben gedaan.

Maandag was een drukke dag.
Om 09.00 stond de kapster voor Alice voor de deur, Alice kreeg nieuw haar. Dit keer allemaal kleine vlechtjes en dan heel lang. Nicole heeft de start opgenomen op de video zodat ze het de volgende keer misschien zelf kan. De kapster is totaal 7 uur bezig geweest met het haar van Alice, maar het resultaat mag er zijn.
Om 09.30 kwam Johnson om het gereedschap te bekijken wat we vanuit Nederland hadden ontvangen door de sponsering van Doeve en Ruth.
Johnson vond het allemaal zeer interessant en was heel erg blij met de spullen, Brendie is nog met hem mee gegaan naar de werkplaats om bepaalde dingen over het gereedschap uit te leggen en om wat te helpen.
‘s Middags hadden we een kerst party voor het personeel van Komotobo, het werd in de kerk gehouden.
Al vanaf 09.00 ‘s morgens waren er vrouwen bezig om het kerstmaal te koken.
Om 14.00 begon de kerst party en gingen we er met zijn allen heen. Het mooie was dat onze driver overal bij betrokken was en elke keer met ons mee kon naar de party’s enz.
We mochten vooraan aan de tafel zitten met de belangrijke mensen waarna al snel het eten kwam.
We hadden gebakken geit, gekookte ingewanden, gebakken geitenlever, ugali, chapati en scuma. Dat werd voor ons dus: Heel klein beetje gebakken geitenvlees, ugali, chapati en scuma. De ingewanden en lever lieten we voor de medewerkers van Komotobo die er zichtbaar van genoten, ze zogen de ingewanden voor onze neus uit waardoor ons de eetlust al gauw verging.
Na het eten cake en daarna kwamen de cadeaus. Douglas had in opdracht van Zweden allemaal dezelfde cadeaus gekocht voor het personeel, 42 warmhoudpannen, altijd makkelijk.
Om 16.00 was het feest afgelopen en hebben we op de veranda van het huis nog leuk nagepraat over het “overheerlijke” eten. John vertelde dat de ingewanden in Kenia een echt feestmaal zijn en bijzonder is. Al hoor je ook een soep erbij te serveren die getrokken is van de kop en de poten van de geit. Zijn wij even blij dat ze dat nu niet gedaan hadden.
's Avonds rustig aan gedaan, lekker gedoucht en op tijd naar bed. Om 05.00 zou de wekker namelijk weer aflopen, we wilden om 06.0 vertrekken terug naar Nairobi.

Dinsdag om 06.15 vertrokken op weg naar Nairobi.
Het had de vorige nacht zwaar geregend, maar daar op de weg weinig van te merken.
Om 12.00 kwamen we in Narok aan waar we bij een voor ons bekende tent lekker geluncht hebben.
Om 16.00 waren we weer thuis in ons huis in Nairobi. We hebben John en Douglas uit gezwaaid en zijn toen eerst samen wat gaan drinken en boodschapjes doen.
Om 19.00 keken we op de telefoon, we bleken een oproep te hebben gemist en een sms van de advocaat te hebben ontvangen.
Hij had het telefoonnummer nodig van onze guardian at litem, URGENT !!!
Hmmm, wat zou ze nu weer vergeten zijn. Gauw het telefoonnummer gestuurd en er achteraan een sms naar de guardian waarin stond dat ze urgent de advocaat moest bellen.
’s Avonds een film gekeken (de mummy) en toen op naar bed.

Woensdag.
Vannacht Alice bij ons op de kamer gelegd.
Ze huilde vannacht 3 keer achter elkaar en Nicole was het zat. Als ze bij ons op de kamer slaapt kan ze horen dat we vlak bij zijn en is een waarschuwing dat ze moet gaan slapen genoeg.
Mail binnen gehaald wat niet echt vlotten, de verbinding was namelijk zeer slecht en we hadden ieders =/- 50 berichten binnen te krijgen waarvan we het meesten gelijk konden deleten. 1 Mail voor Nicole was slecht nieuws, een familielid van haar is zeer ziek en daar zijn ze net achter. Nu maar hopen dat we echt snel naar huis kunnen.
Verder boodschappen gedaan en achter onze borg aan gegaan van ons vorige appartement die we nog steeds niet helemaal terug hebben. Morgen gaat Nicole naar hun kantoor om het resterende deel op te halen.
Verder kregen we door dat de mensen die ons huis eerst wilden huren nu een ander huis wil huren in Nairobi. Gelukkig hadden van een paar andere stellen de vraag gekregen of ze ons huis wilden overnemen, dus die kunnen het nu dus overnemen. Het zou zo jammer zijn als dit huis niet over genomen werd door adoptieouders, het plekje is namelijk perfect met veel privacy (eigen tuin) en winkels in de buurt.

Nicole en Brendie