Werken in Kenia

Verslag Brendie:
Vorige week woensdag werd ik weer opgehaald door de chauffeur van Leo om bij hun badkamer te kijken. Eenmaal daar aangekomen was er geen loodgieter te bekennen, die moesten nog komen. Maandag zou de nieuwste komen.
De vorige 2 waren namelijk zaterdag al weg gestuurd. De eerste zetten zijn zonnebril OP zodra hij het huis binnen liep, maar Leo herkende hem en stuurde hem gelijk weg. Wat was het geval, deze loodgieter was een aantal jaren geleden ook al bij Leo geweest en had Leo toen belazerd, hij was dus niet welkom meer.
De tweede kwam een uur later, deze had geen zonnebril op, maar had dat misschien beter wel kunnen doen. Zijn ogen waren bloeddoorlopen en er kwam een sterke drankwalm van hem af, deze loodgieter was gewoon stomdronken! Die werd het dus ook niet.
Maandag nieuwe poging, dan komt er een loodgieter die wat duurder is, maar die wel van een goed bedrijf af komt (met NL eigenaar).
Afijn, afgelopen dinsdag begonnen met tegels plakken in de badkamer, ik kon maar 1 wand doen want de loodgieter was nog niet klaar.
Samen met Pieter (klusjesman van Leo) ging ik aan de slag.
Pieter is gelukkig heel precies en wil in tegenstelling tot veel anderen ook wel veel leren. Hij zal trouwens wel moeten, want er zijn 8 badkamers in dit huis. En ik ga binnenkort weer naar huis.
Om een uur of 3 ben ik thuis af gezet, ik was weer eens ziek. Nicole haar zuster is hier ziek geweest, Nicole is daarna ziek geweest en nu was ik aan de beurt, zo werkt dat.
Hoe het komt weten we niet, misschien is het de warmte of het water hier wat niet al te fris is (zie foto). Doe mij dan maar het heerlijke Zwolse water.
Vandaag (donderdag) bij Hilda geweest. Het kost nu even wat meer moeite om daar te komen, er rijdt namelijk vanaf ons huis geen directe bus naar de Nakumatt Junction waar Hilda vlak bij woont. Toen we op de Ngong Road liepen naar de bushalte stopte er ineens een grote Toyota (dikke bak), waar we heen moesten en of we mee wilden rijden? Nou dat wilden we wel natuurlijk. Bleken we bij de Minister of Trade in de auto te zitten, hij had ons zien lopen en was nieuwsgierig naar de kinderen. We hebben hem het adoptietraject uitgelegd wat hij zeer interessant vond. Hij gaf ons zijn kaartje en vroeg ons contact op te nemen als er wat was en als we weer in NL waren.
Bij Hilda aangekomen bleek ze een bespreking te hebben, we hebben Clay en Alice er achter gelaten en zijn naar de Java gelopen voor een bak koffie. Daarna naar de officiële ‘All Star’ winkel gegaan om schoenen te kopen, we waren net binnen toen de verkoper zijn verkooppraatje al hield, bij 3 paar schoenen krijg je 1 paar gratis. Wij dus 4 paar All Stars uitgezocht waar we uiteindelijk Ksh 11000 voor moesten betalen (+/- 110 euro).
Om 12.00 kinderen opgehaald en met de bus weer terug naar huis gegaan.
Ik dacht een mooi plekje in de bus te hebben, 3 stoelen voor 2 man en ging dus uitgebreid zitten, maar dat duurde niet lang, de eerstvolgende halte kwam er een “big mamma” binnen die naast me kwam zitten. Ook hield ze meteen de stoel voor haar vast zodat ik meteen kon ruiken dat ze in ieder geval vandaag geen deodorant op had gedaan. Na 5 minuten vroeg ze me of ik comfortabel zat. Misschien zag ze dat ik een beetje blauw aanliep van benauwdheid.

Vanmiddag contact gehad met Albert, we gaan samen weer de kroeg in bij de Dagoretticorner, gezellig weer met de jongens. Ik neem de bus heen, maar het lijkt me verstandig dat ik Francis de taxichauffeur alvast bel om me daar op te halen om 17.30.

Morgen om 06.00 vertrekken we naar Komotobo om de voetbalshirts, ballen, gereedschap en de rest van de gesponsorde spullen uit Nederland weg te brengen, we zullen foto’s maken voor de sponsors uit Nederland.
We hadden Celine en Woud gevraagd om vervoer te regelen (in ruil voor het werk wat ik voor ze gedaan heb). Zij hebben het weer uitbesteed aan het reisbureau van Ada. Dus gaan we weer met het busje van Jet travel op stap.
Dinsdag komen we weer terug.

Brendie