Pappahh, wat is die man bruin!!

Dat waren de eerste woorden van Clay in Kenia.
Maar laten we bij het begin beginnen en dat zijn de voorbereidingen en de reis naar Kenia.
De voorbereidingen gingen voorspoedig, behalve dan zaterdag, de dag voor vertrek. Er moest van alles nog gebeuren en opgehaald worden. Gelukkig hadden we goede hulp.
Brendie zijn moeder kwam afscheid van de kinderen nemen bij ons thuis en van zijn vader namen we afscheid in het verzorgingstehuis waar we ook zijn zus en zwager troffen.
Van de familie van Nicole hadden wetwee weken geleden al afscheid genomen (behalve broertje).
Daarna nog afscheid van de buren, die dachten dat we een week later zouden vertrekken, nog wat dvd’s bij elkaar gescharreld en we waren (bijna) klaar voor vertrek.
Nicole heeft tot 02.00 nog van allerlei kleine dingen in het huis gedaan, echt van die dingen die je ook doet vlak voordat je op vakantie gaat.
Om 03.00 ging de wekker, we hebben hem waarschijnlijk uit gedrukt want om 03.30 belde Tonny onze chauffeur ons wakker. Snel douchen en aankleden, bak koffie erin en gaan.
Gerard,Boukje, Marcel, Janneke en Els waren hun bed uitgekomen om ons uit te zwaaien, geweldig!! Knap hoor!
Om 04.40 reden we weg, op naar Schiphol. Het was echt afscheidweer, druilerig, miezerig en koud.
Op Schiphol aangekomen keken we naar de vertrekborden waar we heen moesten, we zouden om 08.25 vliegen. Maar dat tijdstip naar Nairobi was niet weer te vinden op de borden, wel om 10.25. Toch nog maar eens de tickets erbij gepakt, bleek dat we inderdaad pas om 10.25 zouden vertrekken, haha, we waren gewoon 2 uur te vroeg.
Dan maar eerst een bak koffie drinken met Tonny en na een kwartier konden we al de bagage afgeven bij de drop-off. We hadden 7 koffers en er was er maar 1 meer als 23 kg (deden ze niet moeilijk over). Daarna door naar de douane, ook geen probleem en toen… shoppen… en bakkie koffie en toen was het alweer tijd om naar de gate te gaan waar we Alice kwijt raakten. Alice was gewoon door gelopen toen wij stopten bij de juiste gate.
In het vliegtuig hadden we goede plekken, helemaal achterin op de allerlaatste rij. Met zijn viertjes bij elkaar. Ook in het vliegtuig ging alles goed (nadat we eenmaal Nijntje en kikker ontdekt hadden op de video), de kinderen waren rustig en vermaakten zich best. Het cabinepersoneel was gelijk verkocht bij het aanzien van Clay en Alice, ze kregen extra ijsjes en extra drinken als ze wilden.
In het vliegtuig werd opeens onze naam omgeroepen, Brendie hoorde het wel, maar deed er niets mee. Pas toen we net uitstapten vertelde hij het aan Nicole die natuurlijk meteen navraag deed. Het bleek dat 1 koffer van ons in Amsterdam achter was gebleven en we moesten ons melden bij de juiste balie om het te verifiëren.

Clay was het vliegtuig nog niet uit of hij riep keihard “Pappah, wat is die man bruin, en die ook en die ook”!! En maar met het vingertje wijzen naar al die bruine mensen. Hmm het werd tijd voor een gesprekje met Clay, dat heel veel mensen in Kenia bruin zijn door de zon.

De driver van Leo en Anneke stond ons al op te wachten met een bordje met onze namen, dus snel alle 6 koffers ingeladen en op naar het huis van Leo en Anneke, waar we warm ontvangen werden. Wat heerlijk om weer terug te zijn.
Gisteren zijn we op zoek gegaan naar een auto en hebben we een afspraak gemaakt om een huis te bezichtigen. Het huis hebben we vandaag om 10.30 bekeken, het is inderdaad een oud huis, maar wel groot. Het heeft 3 slaapkamers en 2 douches en 2 wc’s. Het is oud gemeubileerd, maar wie niet te hoge eisen stelt kan er prima leven.
Onze enige maar is dat het vrij ver weg ligt, bij de Bomas en dat is een kwartier van de buitenwijk van Nairobi af. Een half uur van de school van de kinderen.
De auto hebben we ook al bijna gekocht, Brendie heeft zijn handelaars mentaliteit weer terug, dus we zullen zien of hij met iets terug komt.
Tevens gaat hij nog even bij een ander huis kijken met Robert (onze vroegere agent).
Ben benieuwd waar hij mee thuis komt, ik zit nu lekker bij het zwembad met de kinderen op de trampoline bij Leo en Anneke achter het huis.

Oja Marcel. Met de vemiste koffer is het goed gekomen. Kenya Airways belde de volgende dag met Anneke voor het adres en nog geen half uur later stond de vermiste koffer met inhoud voor onze neus

Brendie en Nicole