De laatste keer

Een zin die deze laatste dagen in Nairobi vaak door ons hoofd gaat is `de laatste keer´.
De laatste week Nairobi is ingegaan, vrijdag 3 juni zullen waarschijnlijk terug vliegen naar Nederland waar we zaterdagmorgen dan heel vroeg zullen aankomen. We hebben de tickets nog niet geboekt, maar dat kan heel snel.

Vrijdagmiddag wilden we naar Jolly Rogers, maar toen we daar aan kwamen bleken er helemaal geen klanten te zijn en we voelden ons een beetje bezwaart als ze al die toestellen speciaal voor ons moesten opblazen, andere keer dan maar weer. We zijn toen doorgereden naar de dierentuin. Daar was het wat drukker en gezellig. We hebben daar de leeuwen en chita's van heel dichtbij gezien. Clay was doodsbang voor de dieren, alleen voor het hek van een klein hertje wilde hij wel gaan staan. De leeuwen kregen te eten en begonnen te brullen, een geluid wat door merg en been gaat. Het is een leuke gezellige middag geworden met ons vijfjes samen


Zaterdag zijn we gezellig met Heidi en Alex, onze overburen, naar de Valancia Gardens geweest om voor de laatste keer gezellig koffie te drinken en te kletsen. We hebben er ook heerlijk geluncht. Na de lunch zijn we met zijn allen weer terug naar huis gegaan omdat hun dochter Sonia op tijd moet slapen.
’s Middags zou Joshua de tuinman ons op komen halen voor een voetbalwedstrijd in Kawankware, Brendie en Alex zouden ook mee mogen doen. Inderdaad zouden, want Joshua stuurde een wazig sms’je over lijnen maken en gras maaien.
Naar aanleiding hiervan belde Brendie naar Joshua en die vertelde dat ze lijnen op het veld aan het maken waren en het gras aan het maaien, kortom klein onderhoud aan het voetbalveld. Daar ging onze middag voetbal. Wel jammer dat Joshua het niet eerder heeft laten weten want dan hadden we wat leuks gaan doen met de kinderen.
Omdat het de laatste paar dagen weer super mooi weer is zijn we toen gaan zwemmen met de kinderen waarop Heidi en Alex al gauw volgden.
’s Avonds hebben de kinderen een boterham met ei gegeten wat er bij Alice wel heel snel in ging, we hebben haar nog nooit zo snel zien eten !
Brendie is om 19.00 voor de laatste keer naar de kroeg vertrokken om afscheid te nemen van zijn Keniaanse vrienden uit de kroeg. Ook Joshua en Djavid waren er. Het werd een gezellige boel en toch een moeilijke avond. Een half jaar lang is Brendie één of meerde keren per week met deze jongens de kroeg in geweest en nu is het afgelopen. Het naar de kroeg gaan hier is geheel anders als in Nederland, dat kunnen de heren die ooit met Brendie naar deze kroeg zijn geweest beamen.
Door zijn Keniaanse vrienden kon Brendie er veilig rond lopen en elke zaterdagavond gezellig een biertje drinken. Robert, Nicolaas, Joshua, Chris en ……. Bedankt voor jullie gezelligheid!!!

Zondag werd een drukke dag. Zo zit je 7 maanden hier en zo heb je ineens een dag met heel veel afspraken.
’s Morgens begon het met voor de laatste keer voetballen op de Nederlandse school. Er was een toernooi georganiseerd door de directeur van de Zweedse school, dat in hetzelfde complex staat als de Nederlandse school. De heren van de Zweedse school tegen de adoptieouders (Zweden, Finnen en Nederlanders).
Het werd een super fanatiek potje. Het 2e potje voetbal was de adoptieouders tegen de Zweedse studenten die intern op het complex wonen en het 3e potje was tegen de mensen die het volhielden om nog een potje te doen, haha. Gelukkig mocht er door gewisseld worden en kon iedereen het zo goed volhouden. Het was warm en de zon scheen volop!
Na de voetbal om 13.00 naar huis want Benji moest slapen, het zou laat worden vanavond.
Ook Alice wilde even slapen en is ook op bed gaan liggen.
Nicole is met Clay naar de winkels gelopen want……….. Er moest een cadeau voor Mark gekocht worden want die gaf vandaag zijn feestje!!!! Clay kwam in de Nakumatt meteen met allemaal spiderman spullen een lopen, dat zou Mark wel leuk vinden zei hij. We hebben nog even verder gekeken en uiteindelijk hebben we een waterspuit, een spel domino en een auto van Spiderman uitgezocht. Clay was helemaal opgewonden, die cadeau ’s wilde hij ook wel (alsof ie nooit wat krijgt?).
Toen Nicole met Clay thuis kwam liep Benji inmiddels al weer huilend rond omdat hij wakker moest worden en zat Alice lekker haar chocolade tosti te eten.
Om 14.15 waren we klaar en vertrokken we naar Kilimani waar Mark woont. Kinderen in de auto en vooral de cadeau ‘s niet vergeten. Jassen mee voor vanavond bij opa en oma.
Bij het appartement aangekomen bleek dat we de eerste waren en kon Mark rustig de meegenomen cadeau ‘s uitpakken, volgens ons was hij wel tevreden!
Er stond een springkussen en er was een clown. Helemaal goed dus.
Niet veel later kwamen de andere gasten ook en werd het een gezellige boel zo bij elkaar.
Helaas moesten we op tijd weer weg (16.30) omdat we voor de laatste keer bij opa en oma gingen barbecueën.
Bij opa en oma aangekomen was alleen Frans er nog maar en konden we nog gezellig met opa en oma bijkletsen. Ze zijn nu een week terug in Nairobi, maar hebben nu al veel meegemaakt met hun personeel.
Niet veel later kwam Ada ook, we hadden dit keer met barbecueën een klein gezelschap, maar wel heel gezellig.
Zoals altijd maakte Nicole de salade en Brendie bakte de patat, alleen nu voor de laatste keer.
We hebben onze taken aan Frans overgedragen, die moet nu en de patat doen en de salade maken. Dat wordt echt werken voor je eten Frans, haha.
Om 20.15 was het welletjes, de koffie was op en Clay lag al op Brendie zijn schoot te slapen, ja Clay, dat krijg je ervan als je niet wilt slapen tussen de middag.
Na afscheid te hebben genomen van Ada en Frans voor de laatste keer zijn we naar huis gereden in het donker voor de laatste keer.
De kinderen waren moe en sliepen al snel gelukkig.
Ook wij zijn op tijd naar bed gegaan want van al die laatste keren wordt je wel moe.
Dat was onze laatste zondag in Kenia dit jaar.

Brendie en Nicole