Kapper aan huis

Zaterdag 9 augustus 2008.

Vandaag weer op tijd op, altijd weer hetzelfde liedje. Soms verlangen we stiekem wel eens naar die tijd dat we zelf uitmaakten op zaterdag hoe laat we op stonden.
Clay had weer een humeurige ochtend, veel jengelen en huilen om niets, heeft hij wel vaker, gewoon negeren dat stopt het vanzelf.
Om 10.00 zou de kapster komen, die hadden we gisteren bij de bijeenkomst ontmoet waar ze een demonstratie deed. We hebben toen gelijk maar een afspraak gemaakt om bij ons aan huis Brendie en Clay te knippen en scheren (klinkt goed).
Om 10.00 was ze er nog niet, daarom maar even gebeld waar ze bleef, ze had zich verslapen en kwam om 12.00. Geen probleem, vandaag toch geen afspraken.
Dus tussen 10.00 en 12.00 maar wat aangerommeld en om 12.00 ja hoor daar was de kapster.
Eerst Clay maar bijna kaal geschoren, vond hij niet echt leuk dus dat was af en toe stevig vasthouden, daarna moest hij onder de douche om de losse haren eraf te wassen. De douche vond hij helemaal niets, hoe kon het toch zo hard regenen, dat werd dus met luide keel overgebracht? Daarna snel naar bed, slapen.
Toen was Brendie aan de beurt.
Ohh Lucinda (kapster in NL) luister en huiver. Ze begon met de onderkant van Brendie zijn haar bijna kaal te scheren, daarna ging ze het opknippen. Als we in NL geknipt worden hoor je die schaar bijna niet knippen, nu hoorde je echt dat de schaar er moeite mee had om door te komen, net alsof ze met een papierschaar voor kinderen knipte.
Nicole zag het met lede ogen aan, ze zag het kapsel al niet meer goed komen en ging gauw (heel laf) wat anders doen in huis.
Toen de kapster eenmaal klaar was, was het resultaat helemaal niet zo slecht, de kapster vertelde ons achteraf dat ze de opzetstukken van de tondeuse was vergeten en dat ze alleen de kleinste bij haar had. Had ze ook wel van te voren kunnen vertellen, dan had ze waarschijnlijk alleen Clay hoeven te doen. Ik doe er foto’s bij voor het resultaat.

Nadat de kapster was vertrokken zo rond 14.00 wilden we nog even boodschappen doen, maar toen we bij de Nakumatt aan kwamen was het zo druk daar dat we maar weer zo snel mogelijk naar huis zijn gegaan. Morgen nieuwe poging.
Na die tijd nog even bij het zwembad wezen kijken waar de kinderen uit de buurt aan het zwemmen waren en toen was het alweer tijd om brood te gaan eten voor de kinderen.

Tot morgen.