Internet

Maandag 25-08-2008
Bedankt voor al jullie reacties op onze weblog, zoals we al vaker hebben gezegd is het voor ons altijd weer een feest om de reacties te lezen.
Wel leuk om te horen dat het werk de weblog ook bijhoudt.
Roos (H’gom), vind je de klompjes niet oer Hollands? We moeten de kinderen toch voorbereiden op wat ze te wachten staat, wij in het oosten des lands lopen nou eenmaal op klompen.

Gisteren wat meegemaakt.
Brendie lag in bed een beetje ziek, had Nicole de kinderen op de potjes gezet en was gaan afwassen, maar daar kan ze de kinderen niet in de gaten houden, wel kijkt ze natuurlijk af en toe om de hoek hoe het gaat.
Toen ze al even niet gekeken had hoorde ze Clay ineens heel hard lachen. Wat was er gebeurd, ze waren beide van het potje af gegaan en rende door de kamer, niets aan de hand zou je zeggen, maar als je goed de kamer door keek zag je een plasje liggen en een paar hoopjes poep. Clay en Alice snappen natuurlijk nog niet helemaal dat hun ontlasting in het potje moet en niet op de grond. De kinderen dus maar snel weer op de pot gezet. Gelukkig hebben we zeil in de kamer liggen, dus het was makkelijk opruimen. Maar het was weer een les voor ons.

Vandaag op tijd op en de normale dingetjes gedaan.
De mensen van het internet zouden om 11.00 komen, we waren benieuwd.
En ja hoor om 11.30 ging de bel, de mensen van het internet, ze waren met z’n tweeën. Eerst hebben ze het internet hier in huis aangesloten, dat wil zeggen dat we nu internet hebben van de laptop naar de modem. Ze zouden namelijk daarna buiten de rest voor elkaar maken en s’middags terug komen. De hele middag voor de zekerheid thuis gebleven, maar ze kwamen niet terug en internet doet het nog steeds niet, dan maar weer mobiel internet (langzaam).

S’middags hebben we Clay en Alice weer op de klompjes laten lopen, Clay loopt er nu zo mee weg, hij moet alleen niet te hard willen. Buiten was het helemaal een feest, de buurtkinderen kennen de Nederlandse klompen natuurlijk niet en snapte al helemaal niet wat dat voor een rare schoenen waren. Wooden shoes zeiden ze, dat bestaat niet.

Morgen gaan we wat leuks doen, we weten alleen nog niet wat. We worden gek van het hier in huis zitten en op het compound rond lopen.
Vanavond om 20.30 werd er ineens bij ons aangebeld, ze kwamen internet nog even aansluiten, hadden ze toch beloofd? We wisten niet wat ons overkwam, Kenianen om deze tijd nog aan het werk? Okey, internet aangesloten, die deed het. Daarna wilden we dat we de e-mail nog kon verzenden via outlook en niet via webmail, ook dat geregeld na veel gezoek. Daarna kwamen we erachter dat het wireless was, ook dat hebben ze nog voor me ingesteld. Dus nu helemaal toppie, onze internet doet het weer goed.
Gelijk ook maar even 50 minuten met Rolinda ge-skyped, gezellig en ondertussen met de vader van Nicole gechat. Heerlijk om gewoon weer contact te hebben met het thuisfront.