Giraffe center

Woensdag 27 augustus 2008.
Dinsdagochtend wilde we naar het Giraffe center hier in Nairobi. Dit Giraffe center ligt in een wat verdere weg gelegen gebied van Nairobi, namelijk karen, tegen Hardy aan.
Maar Clay had een baalochtend, het begon s’morgens al vlak na het opstaan dat hij huilde om niets en niet wilde eten. Daarom dinsdag maar thuis gebleven, achteraf maar goed ook want internet viel om 10.00 uit en was niet meer aan de gang te krijgen. Gelijk gebeld natuurlijk, ze gingen er mee bezig. Ze hebben me nog 2 x terug gebeld over lampjes die brandde en wat de laptop aangaf, daarna hoorde je niets meer van hen en waren ze ook niet meer bereikbaar.
S’middag met de bus naar Adams arcade geweest om warme jasjes en majo’s voor de kinderen te kopen.
Einde van de middag zien we ineens de man lopen die bij ons het internet had aangesloten, gelijk gevraagd natuurlijk wat er mis was. Er was een kastje kapot gegaan, die ging hij vernieuwen en daarna zou hij bij ons komen voor controle, helemaal goed, goede service.

S’avonds even achter internet gezeten belt Nicole haar vader met de skype.
Hij heeft net een nieuwe computer en had s’middags een nieuwe webcam gekocht, deze samen met hem geïnstalleerd en ja hoor daar hadden we hem in beeld. Wel fijn om je vader dan weer even te spreken over vanalles.

Woensdag op tijd op, nieuwe poging om naar Giraffe center te gaan.
Om 9.30 vertrokken van huis, eerst naar de Nakumatt lopen om de bus te pakken.
Na 10 minuten kwam bus 24 die we moesten hebben eraan, gauw ingestapt en ja hoor daar gingen we heen.
Op de bus stond dat hij eerst Ngong road, dan city en dan naar Karen reed, we zitten goed dachten we, totdat we in het centrum (city) aankwamen. Daar ging ineens iedereen de bus uit. Wij navragen aan de conductrice, deze bus ging niet verder, we moesten overstappen op een andere bus 24.
Op zoek dus naar een andere bus 24. Je moet je voorstellen dat dat niet zo netjes geordend als bij ons in NL is, er staan wel 20 bussen op een rij en sommige dubbel. Uit die bussen hangen mannetjes met een kaart in hun handen waar op staat waar de bus heen gaat, ze roepen daar ook nog bij om de mensen in de bussen te krijgen.
Andere bus 24 gevonden, ging meteen weg zei de conductrice, en inderdaad na 20 minuten wachten ging de bus inderdaad rijden.
Aan de conductrice gevraagd of ze ons wilde waarschuwen als we er waren.
Na een heel eind rijden kwamen we volgens ons bij de eindbestemming, daar herinnerde de conductrice dat we naar de Giraffecenter moesten, Ze heeft voor ons ter plekke gevraagd aan de locale mensen waar het was en netjes uitgelegd.
Na 20 minuten lopen kwamen we er eindelijk aan, we waren al ongeveer 2 uur onderweg.
Giraffecenter is heel mooi opgebouwd, je kunt er de Giraffen voeren. Clay moest eerst niets hebben van de giraffen, maar na een half uurtje had hij de smaak te pakken en wilde hij ze zelfs voeren met de hand. Alice was zoals gewoonlijk weer nergens bang voor en wilde ze gelijk voeren, maar aaien werd toch wel een beetje te eng.
Er liep een girafje rond van 11 maanden, heel schattig allemaal. Bekijk de foto’s en filmpje maar.
Nog even wat gedronken daar en toen weer op weg naar huis.
De bus stond klaar op het punt waar hij ons had afgeleverd, er was plek vrij helemaal voorin de bus zodat we geweldig uitzicht hadden. Alice viel van vermoeidheid meteen in slaap, Clay had op de heenweg al geslapen en wilde alleen kijken en hai zeggen tegen iedereen die we tegen kwamen.
Toen we bij de city aankwamen stond er een hele grote file.
De mensen verlieten de bussen, omdat ze toch moesten overstappen en het lopen sneller ging als de bus. Wij uiteindelijk ook uitgestapt en op zoek naar de bus die we moesten hebben naar huis. Nu was een nog grotere chaos als op de heenweg, overal stonden bussen.
Toen maar gevraagd, en na de bus gevonden te hebben meteen gaan zitten, ze hadden haast en zouden meteen vertrekken (hadden we dat al niet eerder gehoord vandaag?) en ja hoor na een half uur gingen we langzaam rijden. Omdat alles zo lang duurde werden de kinderen vervelend en jammerig, niet echt leuk als je in een overvolle bus zit. Wat waren we blij toen we de Nakumatt zagen waar we moesten uitstappen.
Brendie had en heeft nog steeds een zere kont van het zitten in de bus.
Alles bij elkaar was het een heel leuke belevenis maar wel vermoeiend we hebben veel gezien onderweg. We waren trouwens aan buskosten totaal Sh 270 kwijt wat ongeveer € 2,70 is, dat is toch niet veel voor 2 x een 2 uur durende busrit en dus een halve dag vermaak, Haha.
Even een waarschuwing voor degene die ons komen opzoeken hier, dit staat jullie ook nog te wachten, haha.
Na thuiskomst even wat gedronken en toen weer op naar de Nakumatt boodschappen doen.
Het was een hele leuke maar ook heel vermoeiende dag, zowel voor ons als voor de kinderen die meteen sliepen toen we ze in bed legde. Maar ik denk dat als wij ons kussen voelen ook wij vertrokken zijn.
Morgen weer naar Hilda, koffie/speelochtend. Gezellig.

Brendie/Nicole