Weer thuis van Komotobo.

We zijn er weer. Vanavond om 18.00 kwamen we weer thuis van een lange reis vanuit Kisii waar we gisteren overnacht hebben.
We hebben een hele leuke en leerzame week gehad in Komotobo.
We gaan deze dagen proberen onze belevenissen over te brengen op jullie.
Allereerst willen we toch het geweldige nieuws van Chiel en Andrea aan jullie over brengen. Zij zijn afgelopen vrijdag door de laatste rechtbankzitting hier in Nairobi gekomen en zijn nu officieel ouder van Gloria en Claudia, geweldig!!

Nicole heeft de dagen van Komotobo bijgehouden dmv een soort dagboek, dat is maar goed ook anders zouden we de helft vergeten.

11-09-2008. De rit naar Komotobo:
Wekker gezet om 05.00 omdat we om 07.00 opgehaald zouden worden.
Om06.30 schrokken we wakker, snel gedoucht en alles gereed gemaakt voor de reis. Gelukkig hadden we alles al ingepakt, anders was het helemaal stressen geweest.
Kinderen uit bed gehaald, eten gegeven, boterhammen voor onderweg gesmeerd.
En ja hoor, om 07.10 stonden we helemaal gereed om te vertrekken.
De chauffeur was weer eens te laat (het blijft Kenia), Zou hij wel komen, hadden we de afspraak wel duidelijk genoeg gemaakt?
Om 07.25 was hij er met de auto, het bleek een vrij nieuwe auto te zijn (gelukkig). Na het tanken, op naar Kisii!!!
De reis begon goed, we begonnen met een file in Nairobi, toen naar Westlands en daarna de snelweg op. Langs de snelweg in Nairobi zie je een paar slams (krottenwijk), niet echt het leukste uitzicht. Na een half uur rijden was de snelweg afgelopen en werd het een 2 baan weg. Niet veel later zagen we zebra’s lopen langs de kant van de weg en nog even later staken er een paar over, echt heel bijzonder om te zien.
De weg werd op een gegeven moment steeds slechter en de chauffeur vertelde ons dat hij een shortcut wist en ging van de hoofdweg af. De weg daar was inderdaad iets beter, maar dat duurde niet lang, hoewel dit voor ons een geweldige weg was voor wat betreft het uitzicht. Via deze weg kregen we veel meer mee van het “echte” Kenia leven. Na een uur of 3 rijden zagen we ineens een afslag Kisii 60km linksaf, maar de chauffeur wist een shortcut en betere weg en ging rechtsaf, niet veel later ging de weg over in een zandweg met veel kuilen. We hebben geluncht in een park in Kericho.
Toen we daar net 2 minuten zaten en aan de bananen wilde beginnen kwamen er ineens 2 apen tevoorschijn uit het niets. Voordat we ook maar met de ogen konden knipperen waren de bananen weg en zagen we 2 meter van ons vandaan een aapje aan een banaan knabbelen. Waren dat die van ons? Nicole heeft de rest van de bananen terug gepakt, wij wilden ook wat eten. De kinderen nog een banaan gegeven. Zodra Nicole de rest op de grond legde waren ze weer weg en zagen we weer hetzelfde aapje ze naast ons opknabbelen, we hebben het toen maar zo gelaten, hij zal wel honger hebben.
Maar weer verder gereden, Onderweg heel veel gezien, grappige dingen zoals een klein hutje waar Hilton Hotel op staat, vrouwen die hun kinderen dragen en dan ook nog op hun hooft een zware jerrycan met water, veel armoede en veel ontbossing waarop o.a maïs verbouwd wordt. Langs gigantische theeplantages gereden, zover als je kon kijken, met een klein dorp van huisjes speciaal voor de mensen die op de theeplantages werken. Heel veel lopende mensen op de weg, veelal met 1,2 of 3 jerrycans voor water, kleine kinderen die met koeien lopen. Héél veel scholen, jongensschool, meisjesschool, gemengde school, Secondary school, primairy school. En daarbij ook allemaal verschillende school uniformen, we hebben alle combinaties van kleuren gezien.
Wat we ook heel veel gezien hebben zijn kerken, gewoon niet normaal. Je ziet tussen al die kleine huisjes en armoede ineens een luxe grote kerk staan.
De huizen zijn meestal gemaakt van hout met klei en als dak golfplaten en heel soms zie je het traditionele rieten dakje.
Op een gegeven moment zei de chauffeur tegen ons “Kijk daar heb je Lake Victoria” Lake Victoria? Vroegen we, daar komen we toch helemaal niet langs? Jawel hoor zei hij, daar is het, Lake Victoria. Het bleek dat hij een heel eind was om gereden, echt een héééél eind. Aan de ene kant waren we daar niet echt blij mee, want we hadden wel 2 kleine kinderen bij ons, aan de andere kant hebben we nu wel echt heel veel gezien van Kenia en ook al Lake Victoria.
We zijn via Navasha, Nakuru, Molo, Kericho, Ahero, Oyugis naar Kisii gegaan. Op de volgende link staat een kaartje van Kenia: http://www.travelmap.nl/kenia/allesteden
Om 17.00 waren we eindelijk in Kisii, we zijn daar eerst naar de plaatselijke Nakumatt gegaan, klamboe’s kopen, die waren we dus vergeten te kopen. Er was in Kisii een hele grote markt, overal waar je keek zag je mensen krioelen, het deed ons een beetje denken aan een mierenhoop.
Na de Nakumatt naar het Hotel wat er aan de voorkant niet echt uitnodigend uit zag, maar toen we naar de achterkant reden bleek er een grote gezellige tuin achter te zitten.
We hadden een kamer met een dubbel bed en een enkel bed, perfect! De kamer was schoon en de bedden ook, gelukkig. Ineens begon het keihard te regenen, hadden wij weer. Vlak bij het hotel stroomt een riviertje, terwijl het regende zag je ineens allemaal mensen komen water halen uit de rivier.
Wijzelf hebben eerst maar eens een biertje genomen, wat kan dat toch heerlijk smaken na zo’n vermoeiende dag.
Voor de kinderen Ugali met scuma besteld (lijkt op brood met soort spinazie, tomaat en ui) een uur later kwam dat eindelijk, maar in dat uur konden de kinderen zich heerlijk uitleven, er waren toch weinig gasten. Na de kinderen op bed te hebben gelegd, zijn we zelf gaan eten, Brendie had Kip en Nicole Beef. Gelukkig hadden we een kamer op de groundfloor zodat we af en toe door de ramen naar binnen konden gluren of ze wel sliepen, maar dat ging perfect, ze lagen nog niet of ze sliepen al.
Volgende ochtend was Clay al vroeg wakker (05.00) Nicole heeft hem een beetje koest gehouden zodat we om 07.00 konden douchen en pakken. Lekker ontbeten in het hotel.
Om 09.35 zou ene Walter ons komen halen, we stonden om 09.00 al klaar dus toen was het wachten geblazen. Nou dat is niet makkelijk met 2 heel fitte kindjes. Ze wilden overal heen in het hotel en schreeuwden alles bij elkaar van plezier.
09.35, Walter was op tijd en bleek een wat oudere man te zijn die al 30 jaar in Komotobo werkte, de auto was de vorige dag naar de garage geweest en zo kon hij ons vandaag mee nemen. 3 Uur later waren we (eindelijk) in Komotobo waar Douglas en Susan gelukkig de koffie klaar hadden.
Eerst even bij gekletst, waarna ze ons naar ons huisje brachten. Dat was een huisje met 2 slaapkamers, badkamer en keukentje zonder fornuis, maar geen probleem we konden bij hen eten.
Daarna een rondleiding Komotobo gehad. Eerst naar het weeshuis, toen naar de dovenschool en als laatste naar de lichamelijk gehandicapten. Alle gebouwen waren aan een opknapbeurt toe en het was onze taak om daar mee te helpen., geen probleem dachten we, we zien wel hoever we komen.
s’Avonds gegeten, nog even gekletst en toen naar ons eigen huisje. Ze hebben daar elke dag stroom van 19.00 tot 21.00. Dus we moesten voor 21.00 in ons huis zijn.
Daar aangekomen meegenomen kaarsen opgezocht zodat we na 21.00 nog iets konden zien.
Kinderen op bed en daarna douchen.
Douchen ging op de Afrikaanse mannier.
Je hebt een ton heet water, een grote ronde bak en een kleinere bak.
Het hete water schep je vanuit de ton in de grote bak waarin je het mengt met koud water tot een lekkere temperatuur waarna je het over je heen giet. Helemaal geen slechte mannier van douchen.
Na het douchen, onder de klamboes en….. slapen

Tot morgen, Groeten Nicole en Brendie