Zijn gangetje

Na onze belevenissen in Komotobo gaat alles zijn gangetje weer.
Het is eindelijk mooi weer in Nairobi, kunnen we eindelijk een beetje bijkleuren.
Al hebben we daar niet echt de rust voor met Clay en Alice.

Na zondag te hebben uitgerust (alle 4) van de trip uit Komotobo gaat het leven hier weer gewoon door.
Maandag hebben we eigenlijk weinig gedaan we hebben een afspraak gemaakt voor het haar van Alice voor dinsdag 12.00
Dinsdag zijn we om 11.30 naar de kapper gelopen. De kapper is in Dagoretti corner. Dit is een keniaans volksbuurtje. Daar vlak in de buurt hebben we wat scheldwoorden naar ons hoofd gehad van een dronkaard omdat we keniaanse kinderen steelden volgens hem. Hij begreep volgens ons niet echt wat adoptie uit Kenia inhield en wat je er voor over moet hebben. We hebben er samen hard om gelachen.
Om 12.00 bij de kapper aangekomen bleek ze in de stad te zijn en moesten we maar om 14.00 terug komen, lekker afspraak maken is dat altijd hier in Kenia.
Weer terug naar huis, kinderen eten en slapen.
Om 15.00 stonden we weer bij de kapper op de stoep, nu was ze er wel en begon ze meteen aan het haar van Alice.
Een uur later was ze alweer klaar en zag Alice er weer op en top uit, alleen waren we wel ksh 200, - armer.
Terug bij het appartement stonden de buurtkinderen ons al op te wachten, ze wilden met Clay en Alice spelen, of dat mocht. Natuurlijk, maar Nicole is er wel even bij gebleven.
De buurtkinderen vragen ons steeds waarom wij wit zijn en waarom ze zulk raar haar hebben (geen krulletjes). We antwoorden dan maar steeds dat we uit europa komen en daarom wit zijn en zulk raar haar hebben.

Woensdag hebben we de poep van de kinderen verzameld en dat naar een privé kliniek gebracht om te laten onderzoeken, we hoorden namelijk van steeds meer mensen dat hun kinderen een bacterie hebben in hun buik. We kregen niet meteen de uitslag, maar moesten na 14.00 terug komen.
Daarom maar door gegaan naar New Life Home (weeshuis) om Clay en Alice hun 2 wekelijkse weging te laten ondergaan.
Daar binnen gekomen bleek dat de kinderen nog buiten speelden, we zijn erbij gaan zitten en Clay en Alice hebben met de andere kinderen en vooral hun speelgoed gespeeld.
Er zijn deze week een jongetje en een meisje toegewezen aan 2 Nederlandse stellen, we hebben de verzorgsters een beetje uitgehoord over welke kinderen dat waren en veel foto’s genomen van deze kinderen zodat we die door kunnen mailen naar de toekomstige ouders.
Het meisje kende we al, Zoey. Zij was ook al in het weeshuis toen wij Clay en Alice op haalden. Het is een heel lief en schattig meisje. We hebben haar nog nooit zien huilen alleen nog maar zien lachen. Annelies en Age gefeliciteerd!
Terry het jongetje kennen we niet, maar hij ziet er heel grappig en gezellig uit. Op het moment dat wij er waren had hij het heel moeilijk omdat hij net uit een ander weeshuis is overgeplaatst. Tom en Monique jullie ook Van Harte.

Onze beide kinderen waren nog steeds 11 kg, dus in ieder geval niet afgevallen nadat ze zoveel hadden gelopen in Komotobo.
Na het weeshuis de bus naar huis gepakt en gegeten. Alice en Clay in bed gedaan.
Om 15.00 waren ze eruit en is Nicole alleen (gaat sneller) met de bus de uitslagen van de ontlasting gaan ophalen.
Het bleek dat Clay een bacterie in zijn buik heeft, daarvan kan hij af en toe last hebben. We hebben een recept mee gekregen.
Alice is helemaal in orde, geen beestjes in haar buik die er niet hoorden.
In de Dagoretti corner medicijnen opgehaald voor Clay, weer ksh 700, - armer.
Op de terugweg kwam er weer zo’n wazige man naar ons toe om te vragen hoe in vredesnaam 2 blanken 2 donkere kinderen konden krijgen. Ook hij begon na een poosje niet zo aardige dingen te zeggen, maar werd terug gefloten door een groep jongeren.
Oja, ksh 100,- is ongeveer € 1,-.
Morgen naar Hilda met de kinderen, altijd weer gezellig.

Brendie en Nicole