Supergezellige dag

Het is vrijdag, we hebben met Marijn, Marco en Mark afgesproken om naar Paradise lost te gaan.
Paradise lost hebben we op internet gevonden en je schijnt er te kunnen paardrijden, kameel rijden en met een boot over het water te kunnen. In de weekends is het hier druk met Kenianen die hier komen picknicken.
Om 10.00 hadden we afgesproken, maar we moesten eerst nog naar de stad om 2 copietjes van de verblijfsvergunningen van de kinderen af te leveren bij het Child Department.
Om 09.00 met ons vijven bepakt en bezakt op naar de stad waar het Child Department zit.
Het was wel even zoeken omdat we nu van een andere kant kwamen als vorige week. Nicole is snel naar binnen gegaan om de papieren af te leveren terwijl Brendie dubbel geparkeerd bleef wachten in de auto.
Al snel kwam Nicole weer naar buiten en daarna op naar het appartement van Marijn en Marco. Het was inmiddels al wel 09.40.
10 Minuten te laat arriveerde we bij het appartement en Clay en Alice zouden Mark wel even ophalen. Na hen het juiste appartementen complex te hebben gewezen stormde ze er naar binnen waarna ze prompt op de deur van de onderburen van Marijn en Marco stonden te bonzen. De Zweden die daar woonden hadden al snel door dat ze voor Marco en Marijn kwamen en stuurde ze gauw door naar boven.
Eenmaal met zijn allen in de auto (wat makkelijk past) gingen we op naar Paradise lost. We waren er nog nooit geweest en hadden ongeveer opgeschreven hoe we er moesten komen. Gelukkig hielp de Tom-Tom ons heel goed.
Via een lange hobbelweg kwamen we er aan. Het was heel rustig en er waren alleen een paar klassen schoolkinderen die ons enthousiast een hand kwamen geven toen we uitstapten.
We hebben even allemaal de rust en de natuur op ons in laten werken en zijn toen doorgelopen naar het meer waar je met een boot op kan varen. Helaas ging er op dat moment net een schoolklas met de boten en daarom besloten we met varen te wachten en er later terug te komen.
Op zoek naar de paarden dus, die we algauw vonden.
Clay en Mark wilden eerst paard rijden, een hele belevenis voor beide kinderen. Trots zaten ze allebei op een eigen paard. Daarna mocht Alice, maar omdat het niet leuk was als ze alleen moest hebben we Clay nog een keer laten paardrijden. Ook Alice zat met een brede glimlach op het paard.
Het werd steeds warmer dus besloten we na het paardrijden op zoek te gaan naar de waterval en de grotten. Alles is zeer goed bewegwijzerd daar dus het pad erheen hadden we al snel gevonden. Na een paar minuten kwam de waterval al te voorschijn (of wat er voor door moest gaan). Helaas liep er nog maar heel weinig water uit. We zitten nu ook in de droogste tijd van het jaar in Kenia dus zo verwonderlijk is het eigenlijk niet. Maar wat moet het een mooie waterval zijn als je bv in april t/m november deze plek bezoekt, dat was wel duidelijk te zien.
We konden achter de waterval door lopen en zo kwamen we bij de grotten. Marijn en Marco hadden een lampje mee genomen waarmee ze met de kinderen een klein rondje door de grotten hebben gelopen. Maar als je wilt kan je veel verder de grotten in, volgende keer grote zaklamp mee nemen dus.
Na de waterval en de grotten loopt het pad door en kom je in een prachtige natuur terecht waar ook weer een picknickplek is aangelegd. We hebben hier even wat gedronken en gerust/gespeeld totdat Clay ineens heel nodig naar de wc moest en de wc’s waren een eind terug, dus is Nicole vast met hem en Alice terug gelopen en hebben de anderen het iets rustiger aan gedaan.
We zagen elkaar weer bij de boten waar het op dat moment lekker rustig was. Nog even een cola gedronken en toen met zijn allen in 1 boot, lekker warm een zwemvest aan.
Op het water was het mooi en rustig. We zagen een paar locale jongens op hun zelfgemaakte bootjes over het meer varen en er waren mensen aan het vissen.
Verder een paar mooie vogels gezien en wederom de mooie natuur. Zo dicht bij Nairobi en zo’n mooie natuur!!
Terug op de wal gingen we even relaxen op een picknickplaats. Tussendoor gevraagd of we ergens wat konden eten, dat kon wel maar dat moet je 1,5 uur van te voren bestellen (dus voor wie er ooit heen gaat!!). Gelukkig hadden we zelf wat drinken en chips voor de kinderen mee genomen zodat ze in ieder geval iets binnen kregen. Daarna op zoek naar de kameel.
De kameel was gauw gevonden, hoewel als we eerlijk zijn was het een komedaris (volgens Clay).
Allereerst gingen Marco en Mark erop en het was een heel rondje wat de dromedaris aflegde.
Daarna ging Nicole samen met Clay en Alice erop, ook weer hetzelfde rondje. Het was een heel gehobbel waarbij Nicole zich goed vast moest houden en daarbij de kinderen.
De dromedaris was in een beetje een humeurige stemming, want toen ze terug kwamen op de beginplek wilde hij niet meer door de poten zakken en bromde alleen maat een beetje. Het heeft de verzorger veel moeite gekost om het dier weer door de poten te laten zakken zodat Nicole er weer af kon. Gelukkig vonden Clay en Alice het geweldig op de komedaris zodat ze er geen erg in hadden.
Hierna nog bij de struisvogel gekeken die je echt van heel dichtbij kan zien en die duidelijk gewent is gevoerd te worden door gasten. Daarna vonden we het genoeg geweest en zijn we op weg gegaan naar huis. Het was inmiddels ook al 16.00, de tijd was omgevlogen.
In Nairobi hebben we nog even in de file gestaan en als afsluiting hadden we besloten om lekker bij de Italiaan te gaan eten met zijn allen.

Bij ons appartement aangekomen bleek er een feest te zijn (wisten we niet van). Een Nederlands stel vierde nog de geboorte van hun baby. Ook weer heel gezellig waardoor de kinderen heel laat op bed lagen en dus de zaterdag str…vervelend waren.

Zaterdag kwam de kapper van Alice, ze kreeg eindelijk weer nieuwe haartjes en dit keer 3 kleuren. Paars, zilver en zwart, bekijk op de foto's het resultaat, heel opvallend maar een beetje kitsch. Volgende keer weer wat rustiger. Ook Clay, Brendie en Benji zijn weer bij geschoren op hun hooft en zien er op en top uit, haha.

Terwijl we dit verhaal aan hetyuploaden waren viel de stroom weer eens uit. Nu net om 21.20 kunnen we het verhaal eindelijk uploaden.

Brendie en Nicole

Ps.
Gerard en Bouk: We zijn weer helemaal op de hoogte van het leven uit de buurt. Willen jullie je e-mail adres naar ons toesturen (brendie@home.nl)
Maatje: gefeliciteerd met CJ. Heel Makkum uitgelopen voor zijn verjaardag?
Helen en Lasse: We hebben jullie vandaag ontmoet, was gezellig.
Rolinda: Even wachten!!