Benji officieel onze zoon!

Brendie is weer bij Leo en Anneke aan het werk. Hij is bij hen thuis dingen aan het opknappen en ook in de winkel van Anneke moet er wat gebeuren.
Nicole is daarom alleen naar de open dag van de zwemles van de kinderen gegaan.
Benji in de kinderwagen en op naar het zwembad bij de Nederlandse school. Clay zit in groep 2 met zwemmen en Alice in groep 3. Groep 1 is het beste.
Bij beide kinderen gekeken en foto’s gemaakt en toen weer op naar huis met Benji. ’s Middags hebben we gezwommen, hoewel de pomp in het zwembad kapot was.
Dinsdag was Brendie op tijd thuis van zijn werk, hij had om 14.00 privé tennis les. Toen Nicole kwam kijken om 14.45 lag hij al bijna op apegapen, zo moe was hij. Het was natuurlijk zo rond de 30 graden Celsius en tennis is redelijk inspannend, haha. Maar de tennis leraar vertelde dat hij het er wel aardig van af bracht.
Woensdagmiddag en donderdagmiddag hebben we bij het zwembad doorgebracht, het is zo warm hier dat we geen puf hebben om wat anders te doen.
En Vrijdag…..



Vorige week kregen we een sms van onze advocaat dat we deze vrijdag wel eens Court konden hebben. Oh dat was even schrikken voor ons, het is namelijk wel heel snel, we zijn hier net 4,5 maanden.
Woensdag belde de advocaat weer, we staan op de lijst en hebben Court, maar door familie omstandigheden kon hij er niet bij zijn, of we er akkoord mee gingen dat zijn assistente voor hem inviel, hij wilde donderdag even langs komen om haar voor te stellen aan ons. Okey geen probleem, de rechters die er nu zitten zijn niet zo precies als de rechters die er 2 jaar geleden zaten en de meeste koppels komen er dan ook met de tweede zitting doorheen en mogen na ondertekening van de court order naar huis. Hij vertelde ons dat er maar 1 rechter zou zijn en dat was de rechter die pas na 5 weken tekent. Echter toen we die avond op de site van de High Court keken stonden er 2 rechters op het programma.

Vrijdag Court dag. Normale tijd op, 07.00. Om 07.45 zou de taxi voor staan.
Zoals elke dag eerst douchen en kinderen pap geven. Daarna verkleden en alles klaar maken voor een Court dag. Dus…. Koekjes, drinken, snoepjes en wat te spelen mee. Dit keer wilden de kinderen boekjes mee.
De taxi was er op tijd, dus lekker op tijd op weg naar de high Court dachten we. We waren de poort nog niet uit of we stonden in de file die maar niet op bleek te houden. Omdat we als laatste op de lijst stonden maakten we ons er niet super druk om op tijd te komen.
Maar toch, om 08.30 precies kwam de taxi voor rijden bij de high Court. We hadden de 2e Court samen met nog 2 Nederlandse adoptiestellen die al stonden te wachten, tevens was er 1 adoptiestel voor hun 1e court. Buiten even gezellig gekletst en toen konden we naar binnen.
Met de andere stellen voor de 2e Court zaten we bij elkaar, elkaar een beetje gek te maken, maar ook steunen. Waar bleef onze guardian toch? En waar was die assistente van de advocaat toch? Niemand wist het. Ze zouden zich toch niet verslapen hebben of vast zitten in het verkeer? Om 09.15 bleek dat we ons druk hadden gemaakt om niets en kwamen ze aangelopen.
Ze vertelde ons dat er echt maar 1 rechter was en dat die de rechtszaken moest doen voor beide rechters, hij was dus super druk vandaag, we voelden het al, het zou een hele lange morgen worden.
Gelukkig had een ander adoptiestel een kindje dat ook bij Alice en Clay op school zit en gingen die af en toe leuk met elkaar spelen. Maar het meeste van de tijd waren de kinderen gewoon vervelend van verveling. Vooral Benji vond het na een tijdje wel goed en vond het vooral heel leuk om dingen uit te halen en daarna hard te schreeuwen zodat iedereen in de High Court het kon horen. Ja, mensen hij is echt gehecht hoor, maar hij wil het gewoon niet laten blijken.
Om 11.00 was het zover, we konden de rechtszaal in. Er was nog een ander stel bezig met de rechtszaak, daarna een ander Nederlands adoptiestel en daarna zouden wij. Een kwartier later was het zover, we mochten naar voren komen bij de rechter. Alice liep meteen naar de rechter, stak haar hand uit en zei: “Ik ben Alice Oosterbroek”. Daarna vroeg de rechter aan Clay hoe hij heet, maar die zei niets terug dus besloot Alice het maar op te lossen met “Dat is Clay Oosterbroek en dat is Benjamin Oosterbroek”. Heel knap van haar en de rechter moest er wel om lachen. Ondertussen was Benji bezig de vaste telefoon van de rechter te mollen en de printer die er vlak bij stond aan en uit te zetten, want dat maakt zo’n mooi geluidje. Later ontdekte hij de intercom op de telefoon, die maakt ook een mooi geluid. Tegelijk wilde Clay alleen maar opgetild worden en begon hij wat (nep) te lippen, dat konden we nu net gebruiken waar de rechter bij stond (NIET!!!)
Alice had de mobiele telefoon van de rechter ontdekt terwijl wij Clay en Benji probeerden wijs te maken dat ze nog even rustig moesten zijn, kon Nicole haar nog net op tijd belemmeren om de telefoon van de tafel te pakken.
Benji wist toen nog wel even de papieren van de rechter over de tafel te gooien.
Dat gebeurde allemaal in de 10 minuten dat wij aan de beurt waren, de advocaat (assistente), guardian en afgevaardigde van kinderbescherming praatte gewoon door en de rechter keek af en toe lachend op terwijl Brendie al bijna uit zijn vel sprong van ergernis. Uiteindelijk deed hij uitspraak, de adoptie is goedgekeurd en hij tekent op 8 april, over 4 weken dus (normaal = 5 weken), lekker snel.
Door al het gedoe met de kinderen hebben we eigenlijk weinig van de hele rechtszaak meegemaakt. (kennen we dat niet van 2 jaar geleden?)
We hebben alleen gehoord dat hij pauze ging houden en dat iedereen uit de rechtszaal moest. Buiten de rechtszaal heeft Nicole aan de guardian nagevraagd over het hoe en wat. Zij wist te vertellen dat we er door waren en dat de rechter zou tekenen op 8 april. Ondertussen moest ze heel hard lachen en vertelde ze ons wat een bijzondere kinderen we toch hadden. Bij de 1e rechtszaak zat Benji bijna op schoot bij de rechter en nu was hij op alle knoppen aan het drukken die hij maar kon vinden, ook om de streken van Clay en Alice moest ze lachen. Maar ….zei ze: Jullie bleven gelukkig kalm, haha.

Helaas moest het laatste Nederlandse adoptiestel wachten op hun rechtszaak tot na de pauze van de rechter, maar ik weet zeker dat ook zij erdoor komen.

Onderweg naar huis vertelde Alice ons dat ze heel moe was en even wilde slapen, daar ging ons middagje uit en moesten we onze plannen wijzigen. Daarom zijn we toen Alice weer wakker was bij de Java gaan eten met zijn vijven en daarna naar opa en oma gegaan om hen het goede nieuws te vertellen.
Bij Opa en oma stond de televisie aan op BBC over de ramp in Japan, we hadden dat helemaal niet mee gekregen in alle hectiek rondom onze rechtszaak. We schrokken ons dood en zijn het even blijven volgen op tv. Gelukkig zijn er uiteindelijk geen andere landen echt getroffen door de tsunami.

We zijn wel lekker gaan zwemmen en zijn van de duikplank gesprongen.
Toen opa thuis kwam hebben we een fles champagne opengetrokken en Benji daarmee gedoopt tot officieel ‘Benji Oosterbroek’.
Daarna hebben we de nieuwe barbecue van opa en oma in elkaar gezet ( Clay weer 3 x op bed voor straf) en hebben we lekker zitten kletsen.
Opa en Brendie hebben om 18.00 pizza’s gehaald bij het beste Italiaanse restaurant in Nairobi, volgens opa en die hebben we met zijn alleen lekker opgepeuzeld.
Om 20.45 was het genoeg geweest, Benji had hete koffie over hem heen gekregen wat gelukkig goed afliep. Op naar huis en lekker in bed. Alle 3 de kids sliepen ook meteen na zo’n vermoeiende dag van stout zijn.

Dit weekend gaat Nicole een sollicitatiebrief schijven voor een baan hier in Nairobi, we zullen zien of het wat wordt.

Brendie en Nicole

Ps.
Marinus: Geen carnaval gevierd? Dan gaat het wel heel slecht met je.
Makkum: We gaan er hier inderdaad nog even van genieten