Dat kan ik niet!!

Benji wordt groot en het praten gaat ook met de dag beter.
Veel wat we zeggen wordt nagezegd en we moeten echt gaan opletten wat we allemaal zeggen.
Als Benji een tikje voor zijn luier heeft gekregen komt hij luid huilend naar ons toe: Pappa slaat!!” , terwijl hij dat tikje niet eens kan hebben gevoelt. Hetzelfde als één van de kinderen hem een tikje geeft als hij weer eens wat afpakt: “Mamma, Alice slaat”, de krokodillentranen komen dan tevoorschijn.

Benji zijn grote broer Clay roept als hij ergens geen zin in heeft: “Dat wil ik niet”.
Benji heeft die zin in zijn geheugen opgeslagen en een beetje veranderd.
Bij iets wat hij niet wil wordt er op luide toon: ‘Dat kan ik niet’ geroepen. En dan steeds luider tot bijna schreeuwen aan toe.
’s Avonds als hij naar bed moet begint hij met zachtjes ‘Dat kan ik niet’. Als dan blijkt dat hij toch echt wel naar bed moet, gaat het al wat harder ‘Dat kan ik niet’ en net als we denken dat we hem rustig hebben en dat hij wel lekker gaat slapen klinkt het vanuit ons bed “DAT KAN IK NIET!!!”

Verder is hij van maat 80 naar maat 86 gegaan, de kleren van maat 80 zijn hem al bijna te klein, gelukkig hebben we als alles goed gaat de rompertjes niet meer nodig. Nog 2 truien maat 80 passen hem. De kleding die we van een collega van Rolinda hebben gekregen leggen we weg voor een kindertehuis. Komt het in ieder geval goed terecht.

Vorige week donderdag zijn we begonnen met Benji zinnelijk te maken, om het half uur naar de wc dus en om het half uur ‘Dat kan ik niet’ aanhoren, terwijl hij het hartstikke leuk vind om op de wc te zitten. Het betekend trouwens wel meer was, want 2x per dag in de broek plassen (als we even niet opletten) is normaal, haha.
Nicole heeft Clay aan Benji laten vertellen dat dat heel stoer is dat Benji dat al kan, dus Benji voelt zich heel stoer op de wc en wil nu bijna geen luier meer aan. Dat is dan wel weer eng als je bv boodschappen moet gaan doen of de kinderen moet ophalen van school met Benji er bij.
Het gaat met de dag beter, de luier blijft praktisch bijna leeg.

Alice heeft een ongeluk gehad, bij het zwemmen sprong ze in het diepe. Maar omdat ze niet helemaal zeker van zichzelf was sprong ze eigenlijk richting een betonnen paal met als gevolg dat ze met haar mond er bovenop knalde. Gevolg: snee vlak onder haar lip en de binnenzijde van haar mond onder haar onderlip lag helemaal open.
Na het troosten en een pleister wilde ze naar bed, ze was zo geschrokken en had veel pijn.
De volgende dag was de pijn er helaas nog en kon ze bijna niet eten, beetje dunnen pap ging er wel in. Daarna weer naar bed om te slapen.
Gelukkig ging het ’s middags weer wat beter en kon ze de patatjes bij Jolly Rogers wel weer eten.
Wel praatte ze nog een beetje raar, maar dat kwam door die gezwollen lip.
Vandaag wilde ze eigenlijk niet naar school, maar uiteindelijk besloot ze om toch naar school te gaan omdat Clay, uit zichzelf, beloofde om op haar te passen. Het is ook net een tweeling soms.

Het weer wordt wat minder in Nairobi, er zijn veel meer wolken in de lucht en het waait wat meer. Maar als de zon tevoorschijn komt tussen de wolken dan wordt het echt heel warm.
Zaterdag zijn we met een stel naar Jolly Rogers geweest, zij hebben een zoontje van 3 jaar oud. Het was voor Clay en voor Kingsely wel even de kat uit de boom kijken, maar na een tijdje rende ze er op los.

Zondag zijn we naar Peppers geweest. Marco en Marijn hadden van een ander stel gehoord dat het daar goed eten is en dat de kinderen daar vermaakt worden. Ideaal voor ons dus.
Ze hadden een mail rondgestuurd dat ze daar zondag heen gingen, dus wie mee wilde moest ook gewoon komen. Uiteindelijk zaten we er met 4 adoptiestellen en een Deense vrouw.
Aan tafel werd veel engels gepraat om rekening te houden met die Deense vrouw. Het is soms best wel lastig omdat je weet dat degene tegen wie je hebt het je moedertaal ook spreekt.
Peppers heeft een perfecte formule voor stellen met kleine kinderen.
Het is een Indonesisch restaurant met in de tuin een grote zandbak met daarin wat speel toestellen. Er liepen 2 dames rond in die zandbak die zich met de kinderen bezig hielden terwijl wij als ouders eens rustig konden eten. En ik moet zeggen, het eten zelf was super! Deze tent gaan we onthouden.

Vorige week werden we gebeld met de mededeling: WE KOMEN NAAR JULLIE TOE.
We krijgen onverwacht nog meer bezoek, Top!
Vrienden van ons hebben geboekt en komen eind april op bezoek bij ons in Nairobi. Ze vliegen met Ethiopia Airlines en hebben tickets voor € 500,- per persoon. Gelukkig is Ethiopia Airlines goed betrouwbaar (even nagevraagd aan Ada van het reisburo). We kijken er nu al naar uit.
Verder gaan we net voor die tijd nog even naar Mombasa, we hebben een hotel geboekt waar we in 2009 ook zijn geweest en gaan lekker genieten van een welverdiende vakantie, haha.

Groeten Brendie en Nicole