De familie Doeve in Kenia

Donderdagmiddag om 12.00 was het zover. De familie Doeve komt ons bezoeken in Nairobi/Kenia.
Na een zeer vermoeiende reis van 11 uur (voor Marcel) kwamen ze aan op Kenyatta Airport.
We gingen ze zelf ophalen van het vliegveld met onze kinderen en na een half uur wachten kwamen ze eindelijk de gate uit. Clay en Alice renden op ze af om ze te knuffelen terwijl Benji nog iets verder in Nicole haar armen kroop ter bescherming.
Het was superdruk op de terugweg zodat er genoeg te zien was voor hen. Steeds hoorden we iemand een zinnetje roepen: “Dit is echt Afrika”.

Thuis gekomen hebben we ze eerst even bij laten komen en lekker bij gekletst of geroddeld, het is maar net hoe je het wilt noemen. “Dit is echt Afrika”.
De stroom was er weer eens af, voor hen een vreemde gewaarwording, voor ons de normaalste zaak van de wereld.
Daarna zijn we boodschappen gaan doen bij de Nakumatt, zoals iedereen die op bezoek komt bij ons keken ze daar hun ogen uit. Het was intussen heel hard gaan regenen dus zijn we aansluitend gaan eten bij de Java. “Dit is echt Afrika”.
Vrijdag maakten Marcel, Janneke en Mila kennis met onze schoonmaakster Roos. Natuurlijk kon Janneke het niet laten om vast wat van de meegenomen spullen weg te geven, Roos kreeg een jurkje in haar handen gedrukt en mocht een paar gymschoenen uitzoeken. Roos was super blij met deze spullen en toen Janneke haar beloofde om meer kleding voor haar aan Tonnie mee te geven was ze helemaal de koning te rijk.
Daarna zijn we met de familie Doeve naar het Giraffe Center geweest en weer kwam het zinnetje “Dit is echt Afrika” een paar maal voorbij. Bij het giraffe center hebben ze de giraffen gevoerd en kusjes gegeven. We kwamen daar Marco en Marijn tegen met hun bezoek, wat toevallig.
Na het giraffe center zijn we doorgereden naar de Ngong Hills, een prachtig stukje natuur met een nog mooier uitzicht op Nairobi en Karen. “Dit is echt Afrika”.
Hier heeft Brendie het voor elkaar gekregen om de uitlaat vol zand te rijden. Op de terugweg zijn we gestopt bij een paar kleine huisjes omdat Marcel foto’s wilde nemen. Na netjes gevraagd te hebben of hij hun huis mocht zien werd hij al gauw uitgenodigd om 2 huizen te bekijken.
Op de terugreis naar huis hebben we met zijn allen Abba mee gezongen en hebben we dat liedje over die banaan chiquita eens doorgenomen. “Brendie gaat dat echt over een banaan?” (Marcel).

Om 17.00 zijn de heren vertrokken naar de stamkroeg van Brendie om geit te eten en een paar biertjes te nuttigen. Nicole en Janneke hebben de kinderen eten gegeven en hebben ze daarna in bed gestopt. Na zo’n dag gingen ze meteen slapen en hadden Nicole, Janneke en Mila een rustige avond totdat de heren weer thuis kwamen. Marcel was super enthousiast, de geit was heerlijk en hij had een top avond gehad “Dit is echt Afrika”!!!!!!

Zaterdag op tijd op, we gingen naar het David Sheldrick Wildlife Trust. Dit is het Olifanten weeshuis in Nairobi. We waren iets te laat een de kleine olifantjes hadden hun melk al op en liepen te spelen in de poel. Het was superdruk, maar na een half uur kwamen de iets grotere olifanten.
Marcel was op een strategische plek gaan staan zodat hij ze goed kon zien aankomen. “Dit is echt Afrika”. Het was indrukwekkend om de olifanten van zo dichtbij te bekijken met alleen een dun touwtje tussen de toeschouwers en de olifantjes.

Na een kleine lunch thuis zijn we naar de stad gegaan, naar de Masai Markt. Iedereen die daar ooit geweest is weet hoe erg het daar kan zijn. Je wordt aan alle kanten aangeklampt door verkopers die je wat van prullaria willen verkopen. We gaven Marcel 5 minuten.
Het werd uiteindelijk een kwartier voordat hij gillend de markt verliet en buiten de hekken een sigaret ging roken “Dit is echt Afrika”. Janneke koopt inmiddels met Mila de halve markt leeg (viel mee hoor). Alice kreeg een nieuwe jurk en Nicole een nieuwe tas.
Na de markt reden we naar huis waarna we samen met Benji en Alice vertrokken naar Leo en Anneke om afscheid te nemen, ze gingen voor 3 weken op vakantie naar Nederland. Clay bleef achter bij de familie Doeve om te zwemmen.
’s Avonds hebben we lekker pannenkoeken gegeten met zijn allen.

Zondag zijn we om 10.00 naar de Nederlandse school vertrokken waar de heren hebben gevoetbald en de dames lekker hebben gekletst.
Daarna zijn we vertrokken naar Jolly Rogers voor een ontspannen middag. Degenen die onze verhalen bijhouden weten dat de kinderen zich hier prima vermaken en dat je hier goed kan eten.
Mila vermaakte zich opperbest op de springkussens en met Clay en Alice terwijl Benji nog een beetje angstig bij ons in de buurt bleef.
Na Jolly Rogers naar huis, kinderen een broodje en naar bed. De heren gingen weer naar de kroeg geit eten, maar zouden op tijd thuis zijn met een beetje geit voor Mila. “Dit is echt Afrika”.

Maandag naar Hell’s Gate. Op tijd op want om 08.00 vertrekken we. Vandaag komt het zinnetje “Dit is echt Afrika” heel vaak voorbij.
De heenreis gaan we via de oude weg, het uitzicht is daar supermooi, het is gewoon een mooie route om te rijden. Bij het vieuwpunt van de Rift Valley stoppen we even om foto’s te nemen, “Dit is echt Afrika”.
Halverwegen de rit bleek dat de camera van Marcel en Janneke al vol was en dat ze geen foto´s meer konden maken. Na goed kijken bleek dat Marcel zijn SD kaart niet terug had gedaan in het toestel. Dus die dag alleen met het toestel van ons foto´s gemaakt.
Na 2 uur rijden we Hell’s gate binnen, dit is een Wildlife park met onder andere giraffen, zebra’s en struisvogels. “Dit is echt Afrika”.
We zien er veel dieren en stappen een paar keer uit om alles eens beter te bekijken.
Om 14.15 hebben we genoeg gezien en gaan we naar Cornelley’s om daar lekker te lunchen en we hopen daar de nijlpaarden nog te kunnen spotten. “Dit is echt Afrika”.
Helaas laten de nijlpaarden zich niet zien, maar de lunch was superlekker.
Om 18.30 kwamen we thuis waarna we de kinderen na een broodje jam en een lekker douche op bed hebben gelegd. Marcel en Brendie zijn nog even snel boodschappen gaan doen.
Daarna met een kop koffie en een drankje nog even gezellig na gekletst over de afgelopen dagen. Wel in het donker met kaarslicht want de stroom was er weer eens af.
Ja, Marcel: “Dit is echt Afrika”!!!!!!!!!!!!!!!

Brendie en Nicole



@ Maatje: We zien je snel weer, 18 juni toch?
@ Peter en Lisanne: Bedankt voor de gezellige dagen in Mombasa. Helaas is de hand van Clay opgehouden met praten.
@ Chantal en Hugo: Jammer dat we in Nairobi elkaar niet meer zien, dan maar weer in Nederland?
@ Marinus: Die ondeugendheid van de kinderen mag je gauw weer ontdekken, denk eraan het zijn er nu 3!