Even rustig aan

We hebben een paar drukke dagen gehad, dus gaan we het nu wat rustiger aan doen de komende dagen.
Dinsdag hebben we ons bezoek mee genomen naar Mamba Village. Dit is de krokodil farm (of hoe je het ook wilt noemen).
Hier waren we ook al met Nicole haar zus en zwager geweest, maar we wilden de familie Doeve dit uitje niet ontnemen. Ze vonden het uiteindelijk dan ook fantastisch.
Verder hebben we eigenlijk de hele dag niet veel gedaan, een beetje gehangen en gezwommen.

Woensdag.
Nadat we allen gedoucht hadden kwamen we erachter dat het water op was en dat is toch nog wel vrij onhandig. Zo kan je bv niet afwassen of wassen, wat wel nodig is met 8 man in 1 huis (we lijken wel Kenianen), haha.
Na Chris te hebben ingelicht kwam hijgelukkig al vrij snel met Joshua aangelopen om het systeem te ontluchten waarna we weer gewoon met water konden spelen wat we wilden.
Brendie en Marcel zijn weer bij de nieuwe studio van Leo gaan kijken en de dames wachtte thuis op de kapster die Mila zou gaan invlechten.
Brendie en Marcel hadden de door de familie Doeve meegenomen kleding meegenomen om die daar uit te delen aan de bouwvakkers. Toen ze begonnen met uitdelen liep Marcel met tranen in de ogen weg, de bouwvakkers waren zo blij met de kleding. Uiteindelijk kwam hij onder dwang van Brendie terug want er moesten foto’s genomen worden voor de mensen die de donaties hadden gedaan.
Rond 09.00 kreeg Brendie een sms van de kapster dat ze wat later zou zijn ivm het drukke verkeer.
Niet veel later hoorden we dat de benzine in Nairobi op was en dat er nog geen nieuwe benzine vanuit Mombasa werd aangevoerd. Kortom het was paniek in Nairobi. Al loopt 50% van de mensen die in Nairobi wonen ongeveer een uur naar hun werk, de andere 50% was in paniek en was bang dat ze ook moesten gaan lopen.
Het was superdruk op de weg, iedereen met een auto was op zoek naar een benzine station waar ze nog wel benzine hadden om de auto vol te tanken, het was om heel eerlijk te zijn ‘een chaos’ op de weg.
De kapster kwam uiteindelijk om 10.30 aanzetten en begon meteen met het haar van Mila.
Ze krijgt hetzelfde kapsel als Alice.
Om 11.30 is Nicole met Janneke naar de stad gegaan, met de bus. Dat ging heel goed, ze hadden mazzel want de bus was half leeg. Ze liepen daar langs een benzine station waar een dikke rij van mensen stonden te wachten met een leeg blik waar ze benzine in wilde hebben. Janneke heeft er nog een mooie foto van gemaakt.
Verder hebben we een beetje souvenirs gekeken en heb ben we slippers gescoord voor Janneke. Rond 15.00 hebben we een taxi gepakt naar huis waar we door het drukke verkeer pas een uur later aan kwamen.
s’Middags heeft Brendie Joshua nog op pad gestuurd om benzine voor ons te tanken, hij wist namelijk nog wel een tankstation waar ze nog benzine hadden.

Donderdag,
We gaan naar Lake Nakuru.
Na de kinderen naar school gebracht te hebben gingen we op weg. Het regende hard in Nairobi en we hoopten dat het in Nakuru niet zo hard zou regenen omdat we met eigen auto gingen en dat is geen 4 wheel drive, maar wel een sterke auto.
Gelukkig hield het al gauw op met regenen en zag Kenia er wat zonniger uit.
Er was veel te zien langs de weg naar Nakuru en geregeld hoorden we ‘moet je dat eens zien’. Het ‘dit is echt Afrika’ was er een beetje af na de vorige update, haha.
Bij de main gate kwamen de eerste apen al tevoorschijn, we hadden gelukkig onze gasten gewaarschuwd dat de ramen en deuren dicht moesten blijven. Alleen Marcel was zo snugger om de achterklep te openen om lekker bananen te gaan eten, Dat hadden de apen natuurlijk zo door en die kwamen dan ook met een rotgang aanrennen. Na een harde schreeuw van Brendie naar Marcel werd de achterklep dicht gegooid en wist Marcel zichtzelf en de bananen nog te redden door in de auto te springen en de deur snel dicht te smijten. De apen sprongen op de autospiegel waarvandaan ze Marcel, maar vooral ook de bananen goed konden zien. Toen gingen ze achter Janneke aan die aan het fotograferen was, maar gelukkig hadden Brendie en Nicole al stenen gepakt die ze naar de apen gooide om ze weg te houden. Snel zijn we maar weer ingestapt en door de gate gereden, Op naar de leukere dieren.
Allereerst zijn we naar het meer gereden waar nog maar heel weinig flamingo’s over waren. Ze trekken weg naar Lake Baringo waar het water meer vulkanisch is als Lake Nakuru.
Wel stikte het van de pelikanen, wat natuurlijk ook hele mooie beesten zijn.
Al gauw zagen we buffels, neushoorns, antilopen en de zebra’s.
Na een stukje rijden zagen we ineens een paar hyena’s langs de waterkant liggen zonnen en slapen, heel bijzonder.
Op de baboon klif, een picknickplek, zat nog steeds een heel agressieve baboon die het eten van de toeristen probeert te stelen. Toen Nicole en Janneke wc papier uit de auto pakte vloog de baboon op hen af omdat hij dacht dat ze wat eetbaars pakten. Gelukkig was een driver van een toristengroep heel wakker en begon hij stenen te gooien naar de baboon. Mila die moest plassen hoefde van schrik al niet meer te plassen. Onze lunch hebben we in de auto op gegeten, wel zo veilig.
Verder hebben we nog veel meer dieren gespot en genoten van de prachtige natuur in het park.
Om 18.00 waren we weer thuis waarna we de kinderen bij de overburen hebben opgehaald die lekker pannenkoeken zaten te eten.
’s Avonds zijn de heren weer de kroeg in geweest, Marcel vond het super gezellig in de echte Keniaanse kroeg. Gelukkig had Brendie iedereen al gewaarschuwd voor Marcel (your friend is crazy).

Vrijdag weer een rustige dag. Alhoewel??
Nicole en Brendie moesten vroeg op om dat digitale paspoortfoto van Benji te laten maken. Om 07.00 de deur uit dus. Vandaag eens met een taxi, de vertrouwde Waweru. Dit omdat er vaak geen parkeerplek is in de stad. Eerst langs de advocaat om de papieren op te halen en toen door naar immigratie. We waren mooi op tijd, het was nog rustig. Een meneer binnen sommeerde ons te gaan zitten wat we dan ook braaf deden (die domme Hollanders). Maar na 10 minuten zagen we allerlei mensen komen en vertrekken en wij zaten nog steeds op datzelfde stoeltje, Nicole is naar een vriendelijke dame gestapt om te vragen wat de procedure is voor de foto te kunnen maken. We moesten eerst naar loket 6,7 of 8 om de papieren in te leveren, dan naar loket 1 om te betalen en dan naar de fotoruimte om de foto te laten nemen. Zo gezegd zo gedaan, we hadden loket 6. Die vriendelijke man vroeg eerst of Brendie de vader is, toen vertelde hij ons dat de papieren niet klopten. Ging weer lekker dus. We hebben hem onze advocaat laten bellen waarna we de originele court order moesten overhandigen, hier waren we echter niet blij mee want als die kwijt raakt…….
Uiteindelijk kregen we ons papiertje en konden we gaan afrekenen. Benji was in middels al super vervelend geworden en had Nicole al 3 keer gebeten omdat hij zijn zin niet kreeg.
Het afrekenen ging soepel, nu de foto nog. In de fotokamer zat een jongeman zeer ongeïnteresseerd van zich af te kijken. Dit was Benji waarschijnlijk ook op gevallen want hij keek overal heen behalve naar de camera. De foto is na 10 minuten toch nog gelukt en we konden eindelijk vertrekken. Terug naar de advocaat om het inlever bewijs af te geven.
Nicole kreeg van de advocaat een uitbrander omdat we de originele court order hadden afgegeven, maar hij zou wel iemand sturen om die weer op te halen.
Om 09.15 waren we weer thuis. Marcel had Clay en Alice naar school gebracht dus het was lekker rustig in huis.
Om 13.30 hadden we afgesproken met Marjolein. Janneke Had veel kinderkleding mee genomen vanuit Nederland en ook veel schoolspullen.
Marjolein heeft een kindertehuis net buiten de stad en we hadden dankzij een tip van Heidi hun kindertehuis uitgekozen om alles weg te geven.
Om 13.00 kreeg Nicole een SMS, Marjolein had een vergadering, maar ze gaf ons aanwijzingen hoe we moesten rijden. We kwamen door hele arme buurten heen. We zagen zelfs op een paar meter afstand van de weg een heuse blikken sloppenwijk waar het echt heel smerig was.
Na een uurtje rijden kwamen we bij het tankstation aan waar we hadden afgesproken, Marjolein stond al op ons te wachten. Ze stapte bij ons in en samen reden we het laatste stukje door de smalle straatjes.
Het kindertehuis is een lange smalle gang met 5 kamertjes aan beide zijden. In die kamertjes van 2,5 bij 2,5 staan 2 stapelbedden en open kasten voor de kinderkleding. Bij deze gang slapen de meisjes.
1 kamer is iets groter en die is behalve slaapkamer ook een leslokaaltje.
Vooraan de gang is een wat groter lokaal en dat is ook het echte leslokaal.
De jongens slapen wat verderop in net zo grote/kleine slaapkamers, het was gewoon triest om te zien. De kamertjes waren behalve klein ook benauwd en Marjolein vertelde dat het aluminium dak overdag heel warm was en ’s nachts heel koud.
Nadat Marjolein had uitgelegd hoe ze daar werkten en hoe het tehuis reilde en zeilde ging Janneke over tot uitdelen van de shirtjes, de kinderen waren er heel blij mee en wilde er maar al te graag mee op de foto.
Na het uitdelen van de shirts kwamen de potloden en schriftjes voor de dag. Toen begon het feest pas echt voor de kinderen, hotel de botel waren ze, zo blij. Helaas voor hen moesten ze het weer inleveren omdat die spullen natuurlijk gebruikt gaan worden bij het les geven.
Toen we terug kwamen bij de auto was die helaas bekrast door de overbuurjongen die jaloers was dat ie niets kreeg en hier betekend dat voor ons; Jammer maar niets aan te doen.
Onze Tomtom liet ons terug rijden via een makkelijkere weg die ook sneller reed, maar we hadden zeker het uitzicht van de heenreis niet willen missen.
Marjolein en de kinderen waren ons dankbaar voor wat we de kinderen gaven, maar wij zijn net zo dankbaar dat we dit hebben mogen en kunnen geven door alle donaties vanuit Nederland!!

Thuis gekomen zijn we nog even wat gaan eten bij de Italiaan en daarna is iedereen nog even wat gaan slapen behalve Nicole en Janneke. Want om 24.00 zou Waweru weer voor de deur staan om de familie Doeve weer terug naar het vliegveld te brengen.

Het was een drukke week met de familie Doeve waarin we veel hebben meegemaakt, we noemen een paar dingen op die we nog niet eens in het verhaal geschreven hebben:
- Bijna elke dag stroomuitval (ook ’s avonds)
- 1 Dag geen water
- 3 Keer aangehouden door de politie
- Geen benzine in Nairobi
- Giraffen die de paringsdans uitoefenen

We gaan ons nu 2 daagjes opladen voor het volgende bezoek dat 8 mei arriveert.

Brendie en Nicole

- Lisanne en peter, We hebben inderdaad die foto's. Wil je je mailadres sturen naar boosterbroek@home.nl